خود آ

فاش میگویم و از گفته خود دلشادم
نیست جز یار خودم یار دگر در یادم

یار صاحب دل من هست به قلبم به سرای
روز و شب بر لب من زمزمه سازد به خود آی

به خود آی تا که شوی همدم و همراه مرا
به خود آی تا که شوم مونس و مانوس تو را

به خود آی تا که جهانی به کف دستت باد
به خود آی تا که به کشتی وجودت بوزد هر دم باد

به خود آی تا زبر و زیر وجودت همگی من باشم
به خود آی تا که به لیل و سحرت من باشم

به خود آی تا که به اقبال کله گوشه من
به خود آی تا که شود زادِ رهت توشه من

به خود آی تا که دمادم نفست من باشم
به خود آی تا که کلید قفست من باشم

به خود آی تا که هر آنچه که به لب یاد کنی
من همان دم بکنم تا که رخت شاد کنی

به خود آی تا که چو فکرم گذرد از یادت
به خود آی تا که جهانم برسد فریادت

به خود آی تا که نگاهت همه در روی نگار
به خود آی تا که نبیند نگهت آن اغیار

به خود آی تا که لبانت همه شاکر باشد
به خود آی تا که لسانت همه ذاکر باشد

به خود آی تا که قدم در ره جانان بنهی
به خود آی تا که ز زندان تنت هم برهی

به خود آی تا که دمت چون دم عیسی بشود
به خود آی تا که تنت روح مسیحا بشود

به خود آی تا که سراپا همه تن گوش شوی
به خود آی تا که ز  شوق واله و مدهوش شوی

به خود آی تا که چو دستت برسد در دستم
به خود آی تا که تو گویی من همان تو هستم

به خود آی تا که وجودت از سرت تا نوک پای
همه هر دم بخروشد ای نگارا به خود آی
 

 

MJGoodlooking