سون ساتیش (ترکی)

سپاس از حضور و تشویقتون شاعر بانوی ارجمند

همواره قدردان محبتتان هستم استاد ، وجودتان انرژی بخش است . درود و سپاس

متشکرم شاعر ارجمند ، لطفتون شاملم بوده است . درود و سپاس

محبت فرمودید شاعر بانوی گرامی . سبز و سربلند باشید

استاد ارجمندم سپاس از مشارکتتون و متشکرم از نقد صحیح جنابعالی . فقط به استحضار می رسانم که این نقیصه با وزن هجایی به گمانم مرتفع شده است . در این خصوص نظر جنابعالی را به مقاله استاد امید طبیب زاده و مقالات مشابه آن جلب می نمایم . امید است حقیر را از نظرات خود بهره مند فرمائید

درود مچدد بر شما جناب افشار
بنده نظریات و مقالات دکنر طبیب زاده را جستجو کردم که به یک مورد در باره تحلیل اشعار یازده هجایی محلی شهرضایی بر خوردم که آنهم در مورد سنگین یا سبک بودن هجای پایانی بوده و این نوع اشعار فهلویات یا اشکانی هستند اگر شما مقاله ای خواندید بفرمایید تا ما هم بهره مند شویم سپاس

با تشکر :
وزن هجایی وزنی است که از تکرار منظم درنگ‌ها (یعنی مکث در پایان واژه) و نیز ایجاد پاره‌های مساوی و گاه نامساوی از حیث تعداد هجاها، پدید می‌آید. محل درنگ یا مکثِ پایان واژه به‌قدری در این وزن اهمیت دارد که می‌توان آن را مهم‌ترین عامل برای تعیین نوع وزن در این نوع اشعار دانست. کمّیتِ هجاها و نیز تکیۀ وزنی اهمیت چندانی در ساختار وزن هجایی ندارد و به همین دلیل این وزن دارای تفاوتی ماهوی با دو وزن اصلی شعر فارسی، یعنی وزن کمّی اشعار عروضی از یک سو، و وزن تکیه‌ای-هجاییِ شعرهای عامیانه از سوی دیگر است. وزن هجایی بیشتر خاص زبان‌های هجا-زمانی مانند زبان فرانسوی است که هجاهای آن دارای کمّیت‌های مساوی هستند، اما گاهی به‌علل تاریخی و فرهنگی نمونه‌هایی از آن در زبان‌هایی مانند فارسی نیز که دارای هجاهایی با کمّیت‌های گوناگون است مشاهده شده است. گرچه وزن هجایی از وزن‌های اصلی در زبان فارسی نیست، از قدیم تا به امروز اشعاری بدین وزن در زبان فارسی سروده شده است که در این مقاله به گردآوری و تحلیل آنها می‌پردازیم. در این مقاله پس از بحث مختصری دربارۀ رده‌شناسی وزن‌های گوناگون جهان، به معرفی و بررسی این وزن در فارسی می‌پردازیم و نشان می‌دهیم که اولاً شاعران برای سرودن اشعاری به وزن هجایی در زبان فارسی، عمدتاً از هجاهای بلند (سنگین) استفاده می‌کنند، ثانیاً تمام مکث‌های موجود در این وزن از نوع درنگ است، یعنی مکثی که منطبق بر مرز پایان واژه یا گروه واجی است، و ثالثاً گرچه پایان هر پاره در این شعر با نوعی تکیه یا برجستگی همراه است، این تکیه نه از نوع تکیۀ واژگانی یا وزنی، بلکه از نوع تکیۀ زیروبمی است و دارای نقشی صرفاً ثانوی در ساختار اصلی وزن است. در این مقاله همچنین شیوه‌ای را برای طبقه‌بندی وزن‌های هجایی فارسی و نیز نمایش مختصات وزنی آنها عرضه داشته‌ایم.

وزن هجایی (ایقاعی) در زبان فارسی
امید طبیبزاده1(استادگروه زبانشناسی،پژوهشااه علوم انسانی و مطالعات فرهنای)
تاریخ دریافت مقاله:09/04/1401، تاریخ پذیرش:20/06/1401، تاریخ انتشار:تابستان1401

درودی دوباره بر شما
بردیا جان من هم همین مقاله را خواندم
ولی دکتر طبیب زاده هیچ مجوزی مبنی بر استفاده از هجا های مختلف در یک شعر را نداده اند همانطور که می دانیم اساس شعر بر مبنای موسیقی آن است و استفاده در یک شعر هشت هجایی از هجا های دیگر به طور مثال در یک مصرع هفت هجا بیاوریم و در بقیه مصرع ها ۸ هجایی بیاوریم موسیقی آن به هم میریزد و از حالت شعر موزون در می آید حتی در یک شعر ۸ هجایی ترتیب هجا ها را باید رعایت کنیم یا تمام مصرع ها ۴۴ باشد یا ۵۳ باشد تا موسیقی شعر درست در بیاید
سپاسگزارم

تشکر از بذل عنایتتون استاد ارجمندم . درود

بسیار تشکر از حضور سبزتون ، سربلند باشید و همواره درخشان در عرصه ادب و زندگی . درود