مرداب

مرداب فروپاشیده سخت
پاکباز بی یاور
یکسو این هرزگیاه کینه توز اجنبی دزدیده نور و هوا را
موذیانه بر
گلوگاه این نگون بخت
فرو کرده چنگ
سوی دیگر گنداب انسانی
که مدفن کرده مرداب را
در کثافت
در سکوت بی تلاطم
می گریزد حواصیل ازین
آشفته مأمن
می گشاید چتر نیلوفر
آخرین همدم
عروس تاریک خانه ی بی لبخند
و می گرید بوتیمار کوچک
از درد این سکون رعب آور
نیزار سوزان آتش افروزان شد
مار آبی پیچیده از درد
قوی مهاجر هراسان
سایه ی مرگ رقصان
مرداب غرق و بی فرجام اکنون