سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 3 بهمن 1403
    23 رجب 1446
      Wednesday 22 Jan 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        وقتی این همه اشتباهات جدید وجود دارد که می‌توان مرتکب شد، چرا باید همان قدیمی‌ها را تکرار کرد. برتراند راسل

        چهارشنبه ۳ بهمن

        خار گل

        شعری از

        رباب (آلاله )

        از دفتر آلاله نوع شعر قصیده

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۲ ۲۱:۲۵ شماره ثبت ۱۱۸۴۵
          بازدید : ۸۰۱   |    نظرات : ۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر رباب (آلاله )


        من بیابانم ولی در من گلی بشـــــــــــــــــکفته اســـــــــــــــت
        ریشه اش در خاک من ،عطرش فراوان گشته اســـــــــــــــت
         
        در عجب ماندم چرا بلبل که در باغی خـــــــــوش اســـــــــت
        در بیابان همدمش  گل،مرغ خوش خوان گشــــــته اســــــــت
         
        گفتم ای بلبل تو در باغی و باغان پر زگـــــــــــــــــــُـــــــل
        پس چرا یک دانه گل محبوب وجانان  گـــشته اســــــــــت!
         
        گفت بلبل هر چه گشتم گل ندیدم رنــــــــــــــــــــــــــگ او
        از صفایش  بنگری صحرا چو باغان گشـــــــــــــــته است
         
        گفتم ای نادان چه گویی،این بیابان است و خــــــشـــــــــک
        عاقبت گل را ببینی خشک و بی جان گــــشتــه اســـــــــت
         
        گفتم این گل با گلان فرقش کجاست ،دیوانــــــــــــــــه ای!
        گفت ما را بی خیال ،رازیست، پنـــــهان گشته اســــــــت
         
        دیدمش تنها سکوتی کرد واو اشکی بریــــخـــــــــــــــــت
        آنچنان گویی که از حرفم پریشان گشته اســــــــــــــــــــت
         
        اشک او در پای گل میریخت گل ســیراب شــــــــــــــــد
        چه چهی سر داد وپنداری به زندان گشته اســــــــــــــــت
         
        شب رسید از ره که بلبل پر کشـــــــــــــید از بــــــــــام او
        خاطرت باشد که  گریاندن  چه آســـان  گشته اســــــــــت!
         
        گل که دارد در بغل او غنچه ای زیبا و نــــــــــــــــــــاب
        او پناهی در بیابان بهر ماران گــــــــشته اســــــــــــــــت
         
        من ندیدم چند روزی بلبلی بیچاره  را بر بــــام گــــــــــل
        گل دعایی کرد و او را گریه مهمان گشتـــــــــــــــه اسـت
         
        روز دیگر یک ملخ دیدم که با گل حـــــــــــــــــــــرف زد
        گفت او:  بلبل خوراکی بر عــُقابان گشــــــــــــــــــته است
         
        گل شنید این را و اشکش ،شبنمی بر بـــــــــــــــــرگ شد
        روز دیگر او به خاکم همچو خاران گـــشتـــــــــــــه است
         
        گر تو دیدی خارما،مهـــــــــــــــــــــــــری فراوان داشتم
        دل شکست ، آلاله اشکش همچو باران گشــــته اســـــت
         
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        7