حکایت

توی جنگلِ صدا
در غروبِ هجرتِ پرنده ها
یه خروس سلطانِ جنگل شده بود
با یه نوک مثلِ طلا
خروسِ بی هنر و بی دست و پا
وقتی شد سلطان جنگلِ صدا
روباهِ حیله گرو آورد تو قصر
شد وزیر ِ حقه بازِ نوک طلا
روباهه وقتی شنید وزیرِ سلطان شده مفت
با خودش خندید و گفت
دیگه جنگلِ صدا همش تو دستای منه
فکرای زشت و پلید کرد و گل از گلش شکفت
روباه اونروز با خودش عهدی بست
که تصاحب کنه هر چیزی که هست
برای غارتِ جنگلِ صدا
چه دلای بی گناهی که شکست
کارِ روباه شده بود حیله گری و زورگویی
دزدی و خیانت و دروغگویی
صبح تا شب پرسه میزد هرچی می دید
می‌گرفت با قلدری، تهدید و ناسزاگویی
نوک طلا خوب میدونست روباه بد و حیله گره
یه وزیرِ خائن و ستمگره
اما چشماشو می بست کاری نداشت
تا وزیر هستی جنگلو به یغما ببره
آخه نوک طلا تو قصر راضی و شاد و خندونه
خودشو صاحب ثروت‌های جنگل میدونه
واسه زندگی راحت توی قصر
هر کاری می‌کرد که سلطان بمونه
بعد مدت کمی هرچی خدا بخشیده بود
روباه از ثروتِ جنگل با کلک دزدیده بود
طمع روباه با جنگل کاری کرد که هیچ کسی
مثل جنگلِ صدا تو عمرِ خود ندیده بود
وقتی از ظلمِ وزیر یکی به شاه پناه میبرد
از کارِ نوک طلا بیشتر از وزیر غصه میخورد
وعده های الکی حرفای بی حساب کتاب
تا امیدی اگه بود اونم تو قصرِ شاه میمرد
دیگه جنگلِ صدا قشنگ و سرسبز نبود
آسمون گریه میکرد زمین دلش گرفته بود
دیگه هیچ پرنده ای تو آسمون پر نمیزد
همه ی گلهای جنگل شده بود زرد و کبود
روباهه که فکر می‌کرد حالا تو جنگلِ صدا
شده یک وزیرِ پر قدرت و بی چون و چرا
تازه فهمید یه کمی بالاتر از خونه ی اون
زندگی میکنه یک شیرِ قوی و با خدا
روباهه خوب میدونست با زندگی کنارِ شیر
میشه تو چشمِ همه یه روباهِ پست و حقیر
نمی خواست حتی یه شیر تو جنگل صدا باشه
تا همه بهش بگن جنابِ آقای وزیر
همه جا شایعه کرد شیر برامون خطر داره
توی جنگل بمونه دشمنی و قهر میاره
واسه امنیت جنگلِ صدا از این به بعد
نباید حتی یه شیر پاشو تو جنگل بذاره
همه جمع شدن با تحریکِ وزیر
یکصدا شعار میدادن برو شیر
دیگه جنگلِ صدا شیر نمیخواد
برو یک گوشه واسه خودت بمیر
هرچی شیر میگفت که من دوستِ شمام
چیزی جز خوبی براتون نمیخوام
کسی باورش نکرد تا عاقبت
گفت میرم واسه همیشه دیگه جنگل نمیام
وقتی رفت با هم میخووندن همگی
شیر نباشه چه قشنگه زندگی
جمع شدن میدون شهر نوک طلا اومد سرِ صف
تا نمازِ شکر بخوونن واسه ختمِ بندگی
خبرِ رفتن شیر به شهرِ کفتارا رسید
دورِ هم جمع شدن حیوونای زشت و پلید
حمله کردن همگی به سمتِ جنگلِ صدا
با تمومِ قدرت و خیلی شدید
با ورودِ گله های کفتارا
چیزی جز ناله نمی‌رفت به هوا
اونقدر کشتن و خوردن که دیگه
حیوونی نموند تو جنگلِ صدا
شیر اگه پیر و زمین‌گیر بشه بازم شیرِ
وقتی یک خروس میاد جاشو تو جنگل میگیره
یه روز از راه میرسه که جنگلِ قصه ی ما
بدونِ حضور شیر، بدستِ کفتار میمیره