... تا کی؟

... تا کی ؟
دلتنگی کوچه های خاکی تا کی؟
در گوش  نوای سوزناکی تا کی؟
دل خسته ام از فریب و نیرنگ و ریا
 فرماندهیِ مردِ  ضحاکی  تا کی؟
 کم سو شده دیدگانم از دودِ سیاه
 شب دیدنِ خواب ِخوفناکی تاکی؟
 ‏در شهر صدای نابهنجار به گوش
 دوری ز هوای صاف و پاکی تاکی ؟
 ‏سرگشته ام از شلوغیِ شهرِ شما
 ‏پرداختِ حقِّ اشتراکی تا کی؟
 ‏آوازِ زغن شنیدن و دیدنِ موش
 ‏در شهرِچنین هراسناکی تاکی؟
 ‏دلواپسی و استرس و بی خوابی
 ‏این زندگیِ شتابناکی تا کی؟
 ‏در حسرتِ روزهای پاکم ز غبار
 ‏در سینه هوای زهرناکی تا کی؟
 ‏پژمردگیِ صنوبر و سرو و سمن
 ‏بی قیدیِ مردمانِ شاکی تا کی؟
 ‏ویرانیِ جنگل و چمنزار و مُغار
 ‏وین ستیزه با سبزی و پاکی تا کی؟
 ‏دلتنگِ محبت و وداد است علیم
 ‏این زندگیِ هراسناکی تا کی ؟