من آن پروانه ی

درود استاد استکی عزیز
سپاس از حضور شما
مهرتان پا برجا
در پناه خدا

درود بر شما

درود بر شما جناب سلیمی بزرگوار
عالی نگاه شماست
سپاس از شما
سایه تان مستدام
در پناه خدا

درود بر عزلسرا رحیمی عزیز
زیبا نگاهید
سپاس از شما
زندگی تان خُرَّم
در پناه خدا

درود هایتان بهرامی عزیز
سپاس از مهر حضورتان
در پناه خدا

استاد انصاری مهربان
درود هایتان
با ارزش حضور شماست
ممنون از لطفتان
در پناه خدا

درود استاد لاهیجی عزیز
حضورتان شُکرِ وجودی ست
برای شعر ناب
احساس حضورتان افزون
سایه تا مستدام
در پناه خدا

درود استاد فتحی
سپاس از حضورتان
در پناه خدا

سلام و درود جناب احمدیان عزیز
زیبا بینید
سپاس از حضور شما
در پناه خدا

درود جناب ابراهیمی
این موضوع بر می گردد به گذشته زمان کودکی
آن روز ها هر شب برق می رفت و مادرم آن چراغ
نفتی که به آن لامپا می گفتم را روشن می کرد
پس از این کار پروانه های زیادی دور آن جمع می شدند
البته فکر کنم شب پره بودند
در هر شورت حس و شکل زیبایی به خود می گرفت
هر شب خوابم می برد و به مادر می سپردم
بعد قعطی برق من را بیدار کن پروانه ها را ببینم
از آن زمان در ذهنم بود که این پروانه برای چه خود را
به شیشه داغ چراغ می کوبد و می سوزند
تا اینکه این روز به این شعر تشبیه شد
نمیدانم قبل تر این موضوع را به کار گرفته
چون زیاد شعر نمی خوانم
البته حکایت شمع و پروانه را می دانستم
و فکر می کنم با شمایل زیباتر از این هم می توان
عشق شمع و پروانه را به تصویر کشید

سپاس از حضور تان
در پناه خدا

درودتان
سپاس هایتان
دل تان شاد یاد خدا
در پناه خدا