بی تفاوتی

انقدر بی تفاوت گذشتیم از خاطرات زندگی
از لکه های خون و خراش های روحی
ک مرگ تصاحب کرد خانه مان را،
نه برای گرفتن جانم بلکه:
گفت: جان نمیگیرد از شهری ک صدای مردگانش بلند تر از 
زنده هایش است
بی تفاوتی خود زهری کشنده 
 که پادرزهرش زنده بودن است
در شهر کسی را نیافتم که جانش را بگیرم
در شهری که زندگی را با زنده بودن معامله کردند،
اما صدایی امد به گوش، که دستانم خالیست وگرنه
تا گلویم بغض و کینه و خشم جاریست
من بی تفاوت نیستم فقط
زیر پایم بس سست و توخالیست