قرار

سلام و عرض ادب بزرگوار
غزل زیبایی سرودید.

چون طبعتان منیع و شأنتان رفیع است، جسارت کرده، عرضی تقدیم می کنم:

در ادبیات غنی ما، استعارات زیادی برای معشوق به کار می رود.
هرچند به سبب کثرت استعمال، کاربرد برخی از استعارات همچون «نگار» به تنهایی نیز کفایت کرده و به تعبیر خودم نیاز به چفت و بست ندارد، اما اوج هنر شاعر این است که با توجه به محتوا، استعاره ای را برگزیند.
البته این نکته در کلیه تشبیه ها و اوصاف و استعارات نافذ است و فقط منحصر به استعارات معشوق نیست.

برای مثال زمانی که محتوا درباره زیبایی یار است، او را «ماه» یا «نگار» خطاب می کنیم.
زمانی که محتوا درباره قامت یار است، او را به «سرو» خطاب می کنیم
و...

عفو بفرمایید.