یک قصه ی بی حاصل

کف صندوقچه ی عشق تو دلم جامانده
مانده در ساحل و در حسرت دریا مانده

کاش در بوسه ی امواج تنت غرق شوم
غرق کابوسم وآغوش تو رویا مانده

مثل بیدی شده مجنون،به نسیمت لرزان
شب و لیلای دلم بی تو چه تنها مانده

غصه در باد پریشانی من می رقصد
غم تلخیست که درخاطر صحرا مانده

می زند زخمه به گیتار دلم بی پروا
پنجه ی درد که در صحنه ی دنیا مانده

بی تو خیس است نگاهم، شب من بارانیست
گرمی از ثانیه ها رفته وسرما مانده

درخزانی که وزیده ست به باغم، جز غم
رنگ ِ زردیست که بر غنچه ی لبها مانده

آمدی، رفتی و فریاد زدی نام مرا
نفس صبح تو در سینه ی فردا مانده

بعد ِ تو هاجر قلبم به بیابان رفته
و فقط قصه ی بی حاصل سارا مانده

سارا رحیمی
۶مرداد۴۰۱