تلخترین حادثه

آمدی پیش من از میکده ها میگویی
از شب مستی و آن عربده ها میگویی
من که در پای تو صد اِرباً و اِربا شده ام
با من از تیزیُ و زخمِ قمه ها میگویی
رفتنت تلخ ترین حادثه در تاریخ است 
تو برایم ز غمِ واقعه ها میگویی
خون به رگ های تنم یخ زده با رفتن تو 
با من از شعله پسِ شومینه ها میگویی
از تَرَک های لبم عمق سکوتم پیداست
تو ز تحریرِ تَهِ حنجره ها میگویی
من به تنهایی یک شاپرک عادت کردم
از هجوم ملخ و شب پره ها میگویی
من سَرم پُر ز هیاهوی کلاغان سیاه
تو ز آواز خوش چلچله ها میگویی
من که با رفتن تو چشم به دنیا بستم
تو ولی باز از آن منظره ها میگویی
بی تو هر ثانیه قرنی شد و من پیر شدم
تو جوان ماندی و از خاطره ها میگویی
من هنوز اشک دو چشمم نشدست خُشک و تو
با فُلان کس سخن از قهقه ها میگویی
من گره بر گرهء زلف تو خوردست دلم 
از گره خوردن آن مساله ها میگویی
سخت بالا شده بودم تو زمینم زدیُ و 
راحت از بازی با سُرسُره ها میگویی
(نی) که ویرانه نشین گشت پس از رفتن تو
با که داری سخن از دهکده ها میگویی