شاعر می‌شود

هر که چشمان تو را نوشید شاعر می‌شود
هر که هر دم با خودش خندید شاعر می‌شود 
یک کس از افتادن یک سیب دانشمند شد
هر که سیب از گونه‌هایت چید شاعر می‌شود
ایستگاه و جاده و پاییز چیز عادی‌اند
هر که از این هر سه تا ترسید شاعر می‌شود
در میان زلف و چشمان و لبان دلبران
هر که چیز دیگری را دید شاعر می‌شود
توی گندمزار زلف و چین‌های پیرهن
هر که رقص باد را فهمید شاعر می‌شود
هر که از بوسه‌پرانی‌های خیس گونه‌ای
بر صراط مستقیم لغزید شاعر می‌شود
از نگاه زیرچشمی کسی چون بیدها
هر که بر ایمان خود لرزید شاعر می‌شود
مرتضی براتی