لطفا کمی اهسته تر

سلام نازنین خواهر مهربانم ساراجان


زیبا و پُرمحتوا و ظریف بیان سرودید☉


چندبار خواندم دلگویه ی ناب و هنرپرورتان را و چون به

نظرم نگاشتی دلپسند آمد ؛ کمی بااجازه تان به سمت نقد ادبی

درباره ی دلسروده ی قشنگ تان روی آوردم که ان شاء الله

همیشه همینگونه بسرایید بهترین ها را


مراعات النظیرها هم بسیار زیبا بودند در این شعر اما پایانبندیِ

خوبی در مقوله ی مفهوم سازی ( در بیتِ پایانی ) نداشت و

انگار به نوعی داشت اندیشه ای کاملاً هنجارشکن را در بُعدِ

اجتماعیِ این قضیه ناخواسته می پروراند چرا که شاعران و

اهل قلم معمولاً ناطقِ مقولاتِ مرتبط به جامعه ی خویش اند

نه صِرفاً خویشتنِ خویش


به جهت ساختاری اما درگیرِ تکرارِ برخی جملاتِ ذهنیت گرا در

اثنای کلام شریف تان در سبک غنایی ، مثلِ ( دل می کَنی ) و

نیز مترصّد در قافیه ی مناسب یابی بودید .


البته فقط در سه ترکیبِ : ( لطفاً : لطف + تنوینِ نصب عربی

و واژه ی عمداً : عمد + تنوین نصب عربی و مُردَن : فعل

ماضی مُرد + پسوندِ مصدر سازِ - َ ن ) ، همگی قوافی مشتق

هستند و دارای حروف و پساوندِ الحاقی و اگر تغییر یابند ؛ به

نظرم بهتر باشد .



مثلاً :


حالا که داری می روی (بی من) کمی آهسته تر
از کوهِ ( جان ) ( سر می زنی ) ( بهمن ) کمی آهسته تر

در بندِ زنجیر ِ نفَس اُفتاده ام زنجیربان!
( زنجیرها بُگشای از گردَن ) کمی آهسته تر

روئیده در دشتِ دلم یک خرمن از احساس تو
چون می زنی آتش بر این خرمن کمی آهسته تر

حالا که حکم مرگ‌ِ من در دست تو افتاده است
رحمی بکن ( ای قلبِ تو آهن ) کمی آهسته تر

ای نوبهارِ سنگدل! داری زمستان می شوی
پا می گذاری بر سرِ گلشن کمی آهسته تر

من سوسن ِ عشقم ولی انگار داری می زنی
داسِ اجل بر ساقه ی سوسن کمی آهسته تر

دل داده ای بر چاکِ آن پیراهنِ ( یاری ) دگر؟!
دل می کَنی از چینِ این دامن کمی آهسته تر

گفتی عروسم می کنی ؛ آن وعده باشد مال او
چون ( می بُری ) امشب کفن بر تن کمی آهسته تر

سارا رحیمی
۴ تیر ۱۴۰۱


ببخشیدم که سریع و خلاصه گونه نوشتم


آنچه درباب این ابیات نوشتم نظر و کامنت و تحلیل شخصی است در حد یک ( اینگونه خواندن) و شما می توانید نادیده انگارید عزیزخواهرم




سلامت باشید و دلشاد
درپناه یگانه ی هستی بخش