در قمرگاهان تو

ای ابد ، عشقِ گریبانگیر ِ بی پایان تو
بوسه هایم ، فسخِ فصلِ تلخیِ در جان تو

بوته های آفتاب ِ رسته در کامِ جهان
شادخواریها ، پس از ، مهبانگ اندوهان تو

گرچه ریش و هرزه گردی گاه ، همراه همند
جلوه مردانه ی شب ، کعبه ی ایمان تو

رقصبان توده های ِ ابرگون ژرفِ هیچ
غلظت وهم تمنا در قمرگاهان تو

در خیال سبز رودِ گنگ، میسوزد گُلی
کفر می آید بشورد ،خیلِ سرگردان تو

میرآب تشنگان میداند و جامی تهی
خون ابنای شرف ، می بارد از ارکان تو

ای قرابت ، سوق معنی ، آتش آشوبزا!
تا کجا بازار دین ، یا؟ تا کجا تاوان تو؟!