تکرار یک تراژدی

درود
بررسی چهارپاره ی " تکرار یک تراژدی" از جناب سعادت نژاد ،با در نظر گرفتن سطح آگاهی باز کننده ی پنجره سبز.

نکته ی اول اینکه چهارپاره با ۳قافیه در هر بند و نه با ۲ قافیه ی مرسوم این قالب شکل گرفته، که بنده وجود ۳ قافیه در هربند را با توجه به وزن استفاده شده و جنس زبان ،انتخاب خوبی میبینم.
وزنی که با تکرار رکن مفاعیلن شکل گرفته و از نظر مقیاس تقریبا طولانی حساب میشود به اعتقاد شخصی بنده کاملا وجود ۳ قافیه در هربند را توجیه میکند.

قافیه ها در سلامت بسر میبرند
و تنها نکته اینکه آب و مشتقات آنرا " گرداب،سیلاب،مرداب،گنداب" را هم قافیه کردن برخی عیبناک میدانند که در این مورد بنده ترجیح میدهم اعلام موضع قطعی نکنم چون نظری دوگانه دارم ،گاهی موافق و گاهی مخالفم، و استنباطم این است که در شعر باید بررسی شود نه بر روی کاغذ.

وزن نیز برقرار است
فقط در یک  مصرع استفاده از اختیارات، تا حدودی از روانی و شیوایی مصرع کاسته  ،در همین حد و نه بیشتر

شبیه آرزوی " بچگی ِ پشتِ" یک شیشه
صرفا روانی سایر مصرع ها را ندارد ،اینهارا به عنوان فوت کوزه گری برای شاعر مینویسم وگر نه همه میدانیم که ایرادی ندارد.

مفهوم را ترجیح میدهم جز به جز پیش بروم و سخت گیرانه که شاعر هم در آینده به خودش بیشتر سخت بگیرد

دو چشمش دوره ی آموزش گرداب می دیده
که معمار غرورم خانه را بر آب می دیده
علی رغم زیبایی و تازگی " آموزش گرداب،معمار غرور"
ردیف می دیده بر مصرع دوم خوش نمینشیند.
در واقع معنای نزدیک تر این است که
چون چشمانش دوره ی آموزش ساخت یا ایجاد گرداب را دیده است، معمار غرور من خانه ای که ساخته را روی میبیند
چون در واقع کل روایت با اینکه به آینده و گذشته نقب میزند در زمان حال روایت میشود . احتمال دارد جایگزینی " میبیند" بجای " می دیده" کارگر باشد

بیت دوم زیباست
شاعر صدای معشوق را از نظر زیبایی و ایجاد تکلیف هم تراز اذان میداند و از انجایی که اذان جناب موذن زاده یکی از زیباترین اذان هاست از این ترفند استفاده میکند که حتی موذن زاده هم صوتی اینچنین زیبا را در خواب میبیند.
بیت سوم تکمیل
بیت چهارم
شبیه آرزوی بچگی پشت یک شیشه
مرا رویا بسازد زیر کرسی،مشکلش باشم
مصرع اول را کامل میفهمم
از مصرع دوم هیچ نمیفهمم
که جناب محمدی نیز به آن اشاره کردند.

بند سوم
بیت اول شخصیتی لطیف و بیت دوم شخصیتی خشن دارد . شبیه وصله های خاک و ریشه دوستش دارم در کنار دندان لق در خون . زیر دوش آب گرم و یک مرتبه آب یخ میشود. هیچ کدام جداگانه ایرادی ندارند ولی کنار هم قرار دادنشان.... نمیدانم. احتمالا باید تصمیم را به خودتان واگذار کنم.

بند آخر همه چیز خوب پیش میرود تا میرسیم به چراگاه!
شاعر ذهن و قلب و خانه ی احساساتش را به چراگاه تشبیه میکند! و واقعا چرا
من باشم چنین جفایی در حق خودم نمیکنم.

به عنوان نکته ی پایانی هم عرض کنم با وجود اینکه پرداختن به موضوعات و مباحث کمتر پرداخته شده در شعر، قطعا بسیار بسیار ارزشمند است
منتها پرداختن به روابط عاطفی انسانی همیشه جایگاه تثبیت شده ی خود را دارد.
و البته باز هم عرض میکنم که صد البته پرداختن به موضوعات یونیک تر با توجه به فرمایش جناب محمدی قطعا و قطعا بسیار ارزشمند است.