نیلوپران شعر حلال

 به عشوه و تاج و تمیمه و خلخال
به نام تو، نیلوپران شعر حلال
به آتش تنپوش ارغوانی محض
برای تو تنها ، بعید ، در هر حال
خراش ذات سکوتم به مخمل طبعت
حریر بکر متینم ، به زخمه ای اشغال
به عنصر دین و خرد ، گرفتارم
به سیر صدفخیز آه ، در هر سال
به اوج واژه ی مخدوم تلخ یخ -سارا
به بوسه ی لب پر ، به آشیانه ی کال
به معبد اسفار بنفشه- بوی دلم
به نیلیای نگاهت ، به برفخانه ی لال
به عطر سرخ پریزاده گان شیوانگر
خجسته باد ، روز عشق ، روز خیال..