نان شعر کتاب

رسم دل نیست شعله برچیدن
بردن و ریختن به آینه ها
قطع بند میانه ی تسبیح
پاره خطی میان دایره ها
.
یاوه گوئی حجاب دزدیدن
پرده از فتنه ها کنار زدن
نبش قبر جنازه ی آتش
بود و نابود را هوار زدن
.
کینه از تک ستاره ی مغرب
از حسادت کویر لوت شدن
بذله گوئی میان بدخواهان
شامل قهر قوم لوط شدن
.
از شکاف کناره ی بستان
تیغ رز دیدن و شمردن آن
فارغ از برگ و بو و زیبائی
فاش گفتن به لاله با هیجان
.
آن میان وحشیانه خندیدن
شاد بودن به خط فاصله ها
زخم بستن به مهربانی ها
پایکوبی میان آبله ها
.
دوستی ها دو قطب جذابند
گرچه گاهی غمین و قهر آلود
می سپارند خط فاصله ها
گرچه دشوار و زشت و زهر آلود
.
روز و روزانه ها که در گذرند
فصل سنگین قهر می میرد
دوستی بر مزار توطئه ها
چندمین درگذشت می گیرد
.
آن میان روسیاه بیچاره
از تمام شکست ها نومید
طرد تر از تمام روزنه ها
در سکوتی فرا تر از تبعید
.
رو سیاهی نتیجه ی فقر است
فقر فرهنگ و فقر شخصیت
حال در ابتذال فرهنگی
سعی ما انفجار جمعیت
.
عصر ما عصر سرعت نور است
فکرمان در هزاره هائی قبل
آسمانی بدون بارش ها
غرشی بی گدار همچون طبل
.
تا که در کار خود نمانم باز
باز گیرم ز طرح چهره نقاب
تا همیشه هر آنچه دارم را
می دهم پای نان و شعر و کتاب