27

چقدر خسته شدم، زیر بار شعریدن
دهان بسته ی کاشی ، برای شب،آبیست
میان سرخرگ پاره ام ، تلاطم ریخت
اگر غلط نکنم ، جای پای بی خوابیست

صدای برف ، فقط آیه ی تماشا ریخت
کجاست بهت سکوت لنینگراد سپید
برای بوسه ی دوچه ، سر از سرم واشد
کنار شال معاصر ، هوای تو پیچید

بیا و از سر غفلت مرا ، تلاوت کن
که معبد آویخته ی ما، بهار شود
و معجزه تا خون راسپوتین بدود
آدامس در دهنش ، روی غم سوار شود

بیا به آنتولوژی های خوشگل گرگیم
دوباره پیله کن و عطر شرقی من باش
برای فاصله ها ، لاک مخملی بزن و
خلاف آکروماتیک، یار غار سوسن باش

بیا شکوفه ی لیمو ، که کاش فاسد شد
بیا لبان تو ، فحوای بنت قنسولست
برای چپ شدنت ، آهیانه ام لرزید
و ناز سبز، در این عاشقانه مسئولست

شبیه نعل مبارک ، شقایقی ابلق
شبیه عطر تن شمعدانیت، در می
و تلخ چنان هندوانه ی ابوجهل و
در انتظار طلوعت ، نشسته ام تا کی

بریز آنتروپی ، شیر میخورد طبعم
بریز نیلی خرچنگهای خون امیز
به تاکتیک رهایی ، به بهمن موذی
به امپدانس نود چکمه های وهم انگیز


شبیه مورچه ام ، دشت گندم من کو
تو ابر خاص منی ، با نگاه تانسوری
به افتخار فنا ، فیک ها ، بلاگر ها
ببار اندکی از حرف های سانسوری ..