گذاشت رفت

یک روز بی بهانه دلم را گذاشت رفت
می گفت باورش شده اما گذاشت رفت
آنقدر خسته از من و ما شد که عشق را
با خاطرات خوب خودش جا گذاشت رفت
من دست روی هر که نهادم که ما شویم
تقدیر بود، روی دلم پا گذاشت رفت
افیون شد و تمام وجود مرا گرفت
راحت مرا به نشئگی ام واگذاشت رفت
روزی قرار بود که با خود یکی کند
حتی مرا که با همه تنها گذاشت رفت
بی اختیار گریه سرازیر می شود
زاینده رود زنده شده تا گذاشت رفت