سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- نهاد نیک ۲- طُعمه .. ۳- دنیا ۴- نوبت مطب ۵- خویشاوندان بی مقصد ۶- چی چی نی ۷- هوای هار ۸- آدم و حوّا ۹- ☄️ به من چه☄️ ۱۰- آدم حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزجمعه 2 آذر 1403 21 جمادى الأولى 1446 Friday 22 Nov 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۱۱ شاعر این شعر را خوانده اند
سیاوش آزاد،محمد باقر انصاری دزفولی،طاهره حسین زاده (کوهواره)،فرهاد احمدیان،مهرداد عزیزیان بی تخلص،احسان کریمیان علی آبادی،محمد خسروی فرد،مجیدنیکی سبکبار،آرمین پرهیزکار،امین فرومدی،محمد رضا خوشرو
نقدها و نظرات
 چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۲۰:۲۳
درود انسان همیشه برای پیشرفت تلاش می‌کند.خون طلایی عنوان مقاله ای بود که دیروز خواندم و بسیار هن تعجب کردم . و برایم بسیار جالب بود . . موفق باشید . 
 سه شنبه ۵ بهمن ۱۴۰۰ ۱۵:۲۵
بداهه ای تقدیم شعر زیبای شما شاعرگرامیسپید سپید سروده ای یک شعر دلبرانه ای چه واژه واژه میچکد هوای خوش شاعرانه ای
 سه شنبه ۵ بهمن ۱۴۰۰ ۲۲:۲۶
 چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۰۵:۴۵
سلام و درودآمدم خواندم روان و ساده بود فهمیدم ما ترک ها مثلی داریم که می گویند آب هفت دره را به هم قاطی کرده اند سروده شما بی شباهت به این شط سیاه نیست راه از چاه مشخص است زیاد سخت نیست ما بهتر است به فکر خودمان باشیم انسان عصر ما راه خود را بلد است تیک دل را بر زدم چون که شاعری فقط کمی خلقت تنگ شده  چهارشنبه ۶ بهمن ۱۴۰۰ ۱۷:۲۶
درودهازیبا بود و غمگین
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||
ارسال پیام خصوصی
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
سید هادی محمدی
محمد گلی ایوری 
آرمان طاهری 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
زیبا بود
نوع نگاهتان بنده را به یاد جیمز هالیس و کتاب معروفش،
یافتن معنا در نیمه ی دوم عمر ،انداخت