خطا

گاه  راهـم  به  خطـا  از  تو  جـدا  می افتد
          دستِ  من  نیست که  پایم به خطا می افتد
قاضیِ  کارِ  همه  غیرِ  خودم  بودم   و  عمر
         پوچ   بگذشت  و  حسـابم  به  خدا  می افتد
بله  در غفلتِ یک  لحظه  پشیمانی  ها است
         وای  کَز  غفلتِ  یک  عمر  چه  ها  می افتد
بی  هدف  سنگ  نیَنداز و  بیَندیش  که  این
         تیـرِ  افـسار گسـسته  بـه  کجـا  مـی افتد؟
بنِشـین  چنـد  صبـاحی  به  تمـاشا  و  ببین
         اتّفـاقی ، به  چـه  شـکلیّ  و  چـرا  می افتد
پشتِ این تجربه درد است و ضرر پس دریاب
         رنج من  بردم  و  سودش  به  شما  می افتد
    پـیِ  صد راهِ  خطـا  رفـته ام  و  فهـمیـدم
    از  چه  رو   بر  سـرم  این قدر  بلا  می افتد