چهارشعراز:خالدبایزیدی(دلیر)
«عاشقانه سرودن»
بخوان!
سرودای ایران را
درکوچه وخیابانهای مه آلود
درگهواره ی کودکان مستمند
وباصدای«ای ایران»
باصدای سرشارازجراحت های دربند
نعره کن
به عشق توزنده ام
ایستاده وپاینده ام
مشتهایت را
برمیله های دربندبکوب
ای مسیح هزاربارمصلوب
وکبوتردربندرا
درآسمان آبی عشق رهاکن
درهای بسته رایکی یکی واکن
بخوان!
سرود«ای ایران»را
درزیرشلاق
درزیررگبار
درپای چوبه دار
وتاواپسین دم یادکن ایران را
چون کودکی گمشده
فریاد کن «ایران »را
.........................................................................
«وطن»
جهان را!
بسیار گشتم
به حیرت زیبائیها
به تماشا نشستم
هرچه راکه دیدم:
اماخرابه های ایران را
زیباترازهمه جادیدم
..................................................................
«ببخش»
مام میهنم ببخش که ازشما دورشده ام
درفراق ات آنقدرگریسته ام انگارکورشده ام
ایرانم هرکجای جهان که باشم مام میهنم تویی
منم مثل شماتحت ستم وجفا وجورشده ام
....................................................................................
«ایرانی»
ما همه ریشه در یک خاکیم
زیک درخت تنومندبی باکیم
«دلیر»گرماراباتیشه وتبرزنند
بازبرافراشته براوج افلاکیم
..............................................................................
1-انتخاب از مجموعه شعرهای «تبسم تاکستان»و«عصیان غربت»ازانتشارات ایران جام-تهران