شعرهای از:ژیکال مریوانی

چندشعراز:ژیکال مریوانی(شاعره معاصرکرد) ترجمه:خالدبایزیدی(دلیر) 1- توبگوئید: روزی برگردید... بیش ازاین به انتظارپائیزننشینم هرچهارفصل عمر خستگی راه برگشتن ات را حس نکنم هیچ چیزنمانده بود که سجده اش راننمایم نه درخت... نه آب... نه باران... فقط خاک مانده بود آن هم روزی برای همیشه منزل گاه اش می شوم ................................................... توبلییت: روژیک بیت وبگه رییته وه له مه زیاترچاوه روانی پائیزنه که م هه رچواروه رزی ته مه ن ماندووی هاتنه وه ی تونه که م هیچ نه ماسوجده ی بونه به م نه دار... نه ئاو... نه باران... هه رخاک ماوه ئه ویش روژی به یه کجاری رووی تیده که م ...................................................... 2- دوست داشتن ات چنین ام کرده که همه روزتاعصر سرم راروی سینه ی شهربگذارم کوچه وخیابان را«یار»خود می کنم ...................................................... خوشه ویستیت وای لی کردووم هه موو روژی تائیواره سه رده نیمه سه رسینگی شار کوچه وکولان ده که م به یار .................................................... 3- عزیزم! می دانیدچرا؟ به تابستان نمی اندیشم... بخاطراینکه گرمای سوزناک آفتاب رخ گلفام ات را به زردی نگراید وسایه ی آستانه ی عصر دیرهنگام اشتی ات می دهد ....................................................... هه ناسه که م! ده زانی بو؟ بیرله هاوین ناکه مه وه له به رئه وه ی تیشکی هه تاو روومه تت کال نه کاته وه سیبه ری ده مه وئیواره دره نگ ئاشتت ده کاته وه ...................................................... 4- همه ی غم هارا امضا می کنم به غیراین بی وفایی ات را .................................................... هه موو خه می وه اژو ئه که م جگه ئه م بی وه فایه ی تو ............................................................ 5- چون کودکی ام به دنبال خیال ات مویه می کنم کسی نیست... دلنواری ام کند!! که گرسنه ی نگاه دلربایی ات شوم شیرپستانک هیچ مادری تورابه بادفراموشی ام نمی سپارد .......................................................... وه ک منالیم به ده م خه یالته وه ئه گریم که س نییه ژیرم کاته وه که برسی نیگای جوانت بم شیری مه مکی هیچ دایکی توم له بیروناباته وه ............................................................ 6- ازنخست نگاه که تورادیده ام بهار! همچنان درنگاهم شکوفه می کند .............................................................. له وه ته ی که توم بینیوه به هار! له چاوی من دا غونچه ئه کات ............................................................ 7- باران! به جاپای بهارت شکوفه کرد امامن هنوزم... غمگنامه ی پائیزرا درهم می نوردم! ........................................................... باران به ده م به هارته وه شکوفه ی کرد من هیشتا ته ماوته می پائیزئه برم! ..............................................................