بالاد عطر معنا

از رود گنگ گفتی ، با صوفیان نبضت
شهد جهان چشیدم،من در دهان نبضت
میدان سرخ عشقیم ،آواره در هبوطیم
زخمت به جان تلخم، من رزمبان نبضت
بالاد عطر معناست، ترسایی تمناست
چون دیدم و شنیدم ، آه از زبان نبضت
خون در سکوت خمّار، ای ایزدت نگهدار!
خورشید تازه ای ریز ، در کهکشان نبضت
آغوش تنگ لیلی ، شیر از لب مغنّی
بر هستیم بیاویز ، با کودکان نبضت
ای بوسه ی اثیری ، بسیار دور و دیری
میسوزد آشیانم، آتشفشان نبضت
در بطن داغ قلبم ،گلهای لاژوردیست
آمیختم به اشکی ، هردم میان نبضت
با چشمهای جادو ،میپرسم آسمان کو؟!
پر میزند پرنده ، در بیکران نبضت...