بازگشت

به نام مظهر خلقت به نام جلوه ی باری
نمود عشق در عالم بسان چشمه جاری
بخوان ای شاعر بیدل غم تنهایی دل را
که همچو دلبر نازم برای دل تویی قاری
زبانم الکن از ناله دلم بی تاب عشق تو
بیا بر کلبه ی قلبم تو مرهم بر دل زاری
مرو ای همره باران که در دنیای پاییزم
به غیرت دلبر ماهم نباشد همدم و یاری
شدم دیوانه کویت تفقد کن تو ای جانا
که زخم رفتن دلبر بود بر این دلم کاری
بگویم دوستت دارم بمانم تا ابد پیشت
ولی ای مرهم جانم تو آیا دوستم داری
شفیع برزخ و دوزخ تویی حوری‌ زدنیایم
ندارم مونس و دلبر دلم از غیر تو عاری
زند زخمی به این جانم زبان مردم دنیا
فراق دلبر شیدا بُود بر قلب و دل خاری
به پایانش رسد شعر دل بیتابِ رنجورم
بپرسم عاشقی یارا بگو بر قلب من آری