سرزمین سنگی 💫

سلام اثر اندکی غریبی میکند ولی لطایفی بنظرم دارد
یا الله بسم الله مرحوم نظامی فرمود
بسم‌الله الرحمن الرحیم
هست کلید در گنج حکیم
بله بزرگان نیز گاه از وزن تخطی نمودند بنا به مصالحی. بنابرین عجالتا از وزن که سرور معظم خود بهتر واقفند بگذریم
سه بیت را بکاوم و زحمت را کم کنم
تو همان شعاع نوری
به تفاوتِ دقایق
برسد کرانِ نگاهم
به تناسبِ حقایق
نشود دوباره دیدت
به دفعاتِ مکرّر
خوب چه توان کرد این بار متن را تغییر دادم تا تاویلاتم درو جابگیرد
دقایق در فرهنگی به این نحو آمده بود
( اسم ) جمع دقیقه . ۱ - نکات باریک خرده ها : دقایق نظری و علمی . ۲ - یک شصتم های ساعت دقیقه ها .
دقیقه را کاویدم در دهخدا این معنا را نیز یافتم
|| ( اصطلاح عرفان ) به معنی سِر دقیق است که هر کس بر آن آگاه نشود و مرتبت دقایق اجل از مرتبت حقایق است. ( فرهنگ علوم عقلی از دستور العلماء ج 1 ص 104 ).
و چون گفته بود دقیقه مونث است مذکرش که دقیق است را بگشتم معانی دیگری بود ولی عجالتا به همان سه معنا اکتفا کنیم
تو همان شعاع نوری
به تفاوتِ دقایق
گام اول چرا شعاع که فروکاست نور است؟ اشاره ایست ظریف که ما با معشوق بما هو معشوق هیچ گاه مواجه نخواهیم شد پس معشوق همیشه به وسع آینه ی عاشق رخ می نماید دقایق، معنای اول زمان بله همانطور که دقیقه به دقیقه زمان تغییر میکند جلوات نوریه معشوق نیز متفاوت است «كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ»
معنای دوم نکات باریک اشاره دارد به شعور آینه ها هرچه عمق بیشتری داشته باشند باطن ژرفتری برایشان ظاهر میشود معنای سوم که فوق العاده است تفاوت را حتی به اعماق دقایق میکشاند
مطلب بعد کریمه الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ۖ مَا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ ۖ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِنْ فُطُورٍ
انکار تفاوت درین آیه و نسبتش با آن بیت عویصه ای است که به خود سرورانم وا می نهم
برسد کرانِ نگاهم
به تناسبِ حقایق
نگاهت یا نگاهم مسئله اینست
سه نکته
نکته اول آنجا آمده بود دقایق اجل از حقایق است و درینجا شاهدیم حقایق بعد از دقایق آمده است تبارک الله.
نکته دوم نگاهم را آوردم چون نگاه معشوق را بی کران میدانم و لکن میتوان همان نگاهت را هم آورد و معنا راچنین گرفت که به اندازه بهره ای که هر چیز از حقیقت دارد نور خورشید چشمانت بدو میرسد بخصوص اگر نگاه را قدمایی کنیم که میگفتند نور از چشم به اشیا میتابد برخلاف امروز که از اشیا به چشم میدانند البته کران را میتوان برای حق متجلی دانست نه حق مستور در مکمن غیب
نکته سوم در بیت قبل سخن از تفاوت بود و اینجا تناسب بنظرم شرح تناسب را در روایات هلْ نَرَى رَبَّنَا يَومَ القِيَامَةِ بیابید
نشود دوباره دیدت
به دفعاتِ مکرّر
میتوان بشود آورد درین حال دیده ثبات بین می طلبد چون پارمنیدس
سر آنکه نشود آوردم آنست که
بیزارم از این کهنه خدایی که تو داری
هر روز مــرا تازه خدای دگرستی
بله «لا تکرار في التجلي».
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِين‏».

با سلام بر اهالی شعر ناب

وعرض سلام ادب و احترام خدمت دوست نازنین و شاعر خوب شعر ناب
جناب خوشروی خوش سیرت مهربان امیدوارم حال همسر محترمتان بهبود یافته باشد
شعرت را خواندم و نظرات را
لذت بردم شعر شیرینی بود و دوست داشتنی و حالخوب کن.
خیلی میتونست از لحاظ وزنی و تالیفی و لحنی بهتر هم بشه و البته با چند تغیر محتوایی و وزنی عالی میشد

_ابتدا لحن شعر گاهی تغییر کرد
*برسد *در مصراع هفتم
از لحاظ لحن با *شده * در مصراع بیست وششم متفاوت بود

_در بیت اول
*لهجه ی * از وزن خارج بود کاش از یک صفت با هجای کوتاه برای زبان استفاده می‌شد مثلا /ناب
به زبان تاب تبریز /یا /خوب /به زبان خوب تبریز /
به نظرم وزن بهتر و خوش اواتر می شد
من سنی چوخ ایستیرم
به زبان (خوبِ) (نابِ) تبریز

_در همان بیت اول هم یک مشکل تالیفی دیده شد:
تو هوای بس دل انگیز
تو غروب سرد پاییز
کمی وجه ارتباط این دو برایم ناپیدا بود چون معمولا هوای سرد و آن هم در غروب معمولا دل انگیز نیست، اتفاقا کمی هم دلگیر است، مگر اینکه این دو تا تکمیل کننده هم نباشند و دو فضا و هوای مجزا باشند در این شرایط میشه پذیرفت، البته بشرطی که مخاطب رو به آب و هوا و فصل جداگانه مطلع کرد، مثلا اینگونه می نوشتید :
تو هوای بس دل انگیز (که نشان از بهار یا هوای مطبوع و نه سرد و نه گرم)
یا هوای سرد پاییز
پس :
تو هوای بس دل انگیر
یا غروب سرد پاییز
یعنی در هر هوایی من دوستت دارم.

_ مورد بعدی
برسد کرانِ نگاهت /کسره ی کران کمی وزن رو دچار مختل کرد
یا باید بصورت :/برسد کرانْ نگاهت /خوانده بشه
که در اون صورت معنای مورد نظر از دست میره یا باید واژه کران تغییر کنه مثلا از اوج استفاده کرد و بشه :
برسد اوجِ نگاهت

_به دلم بر آمد(ه) اینبار
بنظر/ به دلم بر آمد اینبار /بهتر بود

_به شود سبک یک ترانه
مِتال یا باروکِ سنگین

پیشنهادم:
بشود سبکِ ترانه
مثل یک باروکِ سنگین


_و تو مشابه( ی) حقیقت
شده واسه (ی) من حماقت

پیشنهادم :
تو مشابه حقیقت
شده واسِ من حماقت

ودر نهایت حذف فعل در بیت آخر
تویی آن شهاب ثاقب
که به قلب من اصابت(کردی)
بنظرم اشتباه بود و البته این راهم میدانم اجبار رعایت وزن و حفظ قافیه دست شاعر را برای حفظ فعل بسته بود وباعث مختل شدن معنا

در کل با توجه به تجربه اول شاعر در این قالب، شعر خوش رنگی بود

با عرض پوزش بابت روده درازی در محضر اساتید و دوست نازنینم خوشروی خوش سیرت مهربان که می‌دانم از منِ شاگرد نخواهد رنجید

یا حق