حتی یادتو

سلام و درود.
جنایی اش کردید دوستان گمشده مریم و ....
دوستان چرا گم شدند...
و هر وقت فرصت کردی بیاهدیه هایت را پس بگیر .
من حتی یاد تو را بدون تو نمی‌خواهم

خاص و جالب بود .
هدیه خاطره ای از شخصی برای فراموش نشدنش است
البته بنا بر بودن خودش.شاید هم نبودن خودش
..


زیبا بود .

فرارسیدن اربعین سید و سالار شهیدان، آقا ابا عبدالله
الحسین علیه السلام و هفتاد دو لاله گلگون کفن دشت
کربلا بر عاشقان وشیفتگان خاندان عصمت و طهارت
علیهم السلام تسلیت باد

درودتان نازنین بانو
زیباست
مانا قلم شما
🌹🌹🌹

سلام در سبک واسوخت است؟ سوال اگر هدیه ها هم پس گرفت خاطرات مانده در ذهن را چه باید فراموشی آنها که اختیاری نیست مطلب بعد جایگاه اثر شما و مثلا این بیت امیرخسرودهلوی شبم خیال تو بس، با قمر چه کار مرا اگر قمر را به معنای معشوق بگیریم گرچه سیاق شعر دهلوی نشان میدهد قمر درینجا همان ماه در آسمان است لکن در ادبیات با خیال معشوق خوش بودن و ترجیح آن بر خود معشوق وجود دارد اما شما حضور فیزیکی معشوق را بر خیال ترجیح دادید ظرایف هر دو نگاه متقابل را تشریح فرمایید

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شماشاعر بزرگوار
سرودهایت
حدیث بزم یاران شده است
زمزم سرود هایت
چشمه جوشان شده است

درود
سپاس فراوان ازاستادانصاری
در پناه حق

سلام و احترام مهربانو عمارتی
گله مندی و خاطرات دوستی تان مشهود است

درود وسپاس از شما
در پناه حق

سلام مجدد با این توضیحی که دادید اثر متنزل نمیشود؟ مطلب بعد که به ذهن خطور میکندبنظر میرسد لازم نیست کادو را کادودهنده ببرد کادو دیگر متعلق به شماست میتوانید اگر نخواستید بریزید دور. من از متافیزیک مستتر درین اثر سردرنمی آورم شما قصد ایضاح ندارید که بخواهم استدعا کنم تشریح بفرمایید البته تاویل احقر افق متعالی را منکشف میکند که موردتایید جنابعالی قرارنگرفت و آن فلسفه ایست که انتزاعیات دیگر مطلوب من نیست من باید واقعیات را احساس کنم تا باور کنم میبینید ترجیح ادراک حضوری بر حصولی اثر شما اگر این بود فوق العاده بود درانجا ترجیح خیال بود بر واقعیت که نشان میداد آنچه هست نسبت به آنچه باید باشد تنزل دارد لکن در اثر شما این ظرفیت وجود دارد که بگوییم آنچه هست والاتر حتی از آنچه در پندار من وجود دارد است بنابرین هست خواهی بر باید خواهی مرجح میشود واز ایدئالیسم به رئالیسم سوق می یابیم لکن شما این رئالیسم که در بطنش تعالی عمیقی موج می زند را به روزمرگی های ساده و یا نیهیلیسم فروکاستید تعالی ای که در ژرفنای این نیهیلیسم خفته باشد را درک نمیکنم متشکر آزاد

وقتی هدیه های تو در دست من است
ولی تو نیستی...
یادگاری هایت را هم نمی خواهم
آنروز که آمدی
نشستی روی صندلی دلم
از خوبی وفا گفتی
دل ساده به تو عادت کرد...
یک روز هم
برای همیشه رفتی
فکرنکردی
دلم با خودش چه می گوید؟
شاید می گوید:
هیچ وقت نمی آمدی
بهترنبود...

جناب آزاد شما فلسفه خوندیداحتمالا
من درنوشته هایم تئوری خودم را می گویم
این نوشته اصلش متن بالا بود

خیلی زیبا بود بانوی من
مرحباااا

درود وسپاس مهربان