قصه‌ی کفترِ عاشق

کفتری زخمی، گرفتار رگبار حوادث شده بود
شکارچی‌ئه فرصت‌طلب، برایش دام گذاشت؛

دانه پاشیدو
او را به حریم خود کشاند

و به محض نزدیک‌شدن، تور را کشید و
به دامش انداخت!

کمال بی‌انصافی بود که حتی فرصت نداد ؛
طعم دونه‌هایی را که برایش پاشیده بود، بچِشّد

چندی بعد،  صیاد پشیمان شد
دام را گشود، که کفتر را رها کند

ولی افسوس دیر شده بود!

کبوتر که اهل وفا بود، با همه‌ی آزاری که از صیاد دیده بود
جّلدّش شده بود!  شایدم عاشقش!

می‌خواست پّر بکشد و برود
ولی دید، دل به صیاد داده!

و بی‌دل و شکسته‌بال،
توان پریدنش نیست

حتی دیگر ارزش سنگ‌زدن هم ندارد!

صیادِ نامروت!
او را دریاب...

قبل از آنکه در دامت
از گرسنگی جان بسپارد...

مینافتحی(آفاق)