تهی شو

اگه درد و غم و غصه

بشینن  تو  عمق ِ سینه

پس از چن سالی عزیزم !

دیگه از تو چی میمونه !!؟

اگه پنهون بشه دردت

نگی که  از چی  بیزاری

پس از چن سالی می بینی

که تو خواب چقدر بیداری !!

تهی شو از غم و اندوه !

 بریز بیرون از سینه!

که هر کس درد ِ پنهون و

از رو پیرهن نمی بینه!!

بریز بیرون افسوس و

تهی کن سینه از کینه

که وزن ِ نامردای ها

بروی سینه سنگینه

سبک کن این دل ِ خسته

تهی شو از فغان و درد

که قلب ِ گرم ِعاشق ها

نشه از بیکسی ها سرد

تهی شو از غم و اندوه !

 بریز بیرون از سینه!

که هر کس درد ِ پنهون و

از رو پیرهن نمی بینه!!

سبک شو مثل پروانه

بشین بر شاخه ی امید

که هرکس از زمین برخاس

شده همسایه ی خورشید

به خود تکیه کن ای عاشق!

غم و اندوه و حاشا کن

بیا در زمره ی کوه ها

غرروت را تماشا کن

تهی شو از غم و اندوه !

 بریز بیرون از سینه!

که هر کس درد ِ پنهون و

از رو پیرهن نمی بینه!!