نامی و ناشناخته

به جان بگو ترانه را

شهید شو شقاوتِ زمانه را

غروب کن در امتداد خشک ساحل کویر

ببار قطره های این  کرانه را

غریب عاشقانه را

از این و آن جدا شدی

مسافرِ عزای کربلا شدی

رکوعِ سبزه زار بر قنوتِ خاک ها شدی

به رسم سینه سرخ ها فنا شدی

خدا شدی خدا شدی

همیشه او عجیب شد

شبیه بوی یاس و عطر سیب شد

بدون هیچ دیگری،میانِ مان، غریب شد

وشانه اش شهامتی نجیب شد

حسین(ع) راحبیب شد

شب است تشنه می شوم

فرات مطلب است تشنه می شوم

محبّت اصلِ مذهب است تشنه می شوم

ملاحت و تب است تشنه می شوم

لب است تشنه می شوم

به روحِ اشکتان قسم

به سوزِ زخم های قامتِ جوان قسم

به خشکیِ شهادتِ کویریِ امیرِ ماهیان قسم

به دستهای کودکان رو به آسمان قسم

به ایزد جهان قسم

نمُرد انقلابتان

زیارتِ ستاره ها جوابتان

امید و  ترسِ بندگان، ثوابتان ،عقابتان

جُمودِ کوهِ عالمی، مذابتان

وجود : اِنشِعابتان