دنیای کثیف

درود بزرگوار
بسیار زیبا و مبین مشکلات جامعه بود
موفق باشید

صاحب عزا را دیده ام
بوی گلش بوییده ام
از شوق دیدار و وصال
سینه زنان رقصیده ام
مست از نگاه خاموشش
بر ما و من خندیده ام
شب ها به عشق چشم او
گریه کنان خوابیده ام
رویای مهرش را به دل
حک کرده و بوسیده ام
شاید به روز داوری
بخت خوشم را چیده ام

بسیار شیوا و عالی قلم زده اید

سلام و احترام ادریس عزیز
درود برشما
عالی بود اشاره ها و نکته های شعرتان

درود بر شما
بسیار عالی

سلام و درود
جناب علیزاده ی گرامی

دو مطلب را خدمت شما عرض می کنم:
یکی درباره ی این شعر ارزشمندتان است که
دست مریزاد می گویم:
بله، چه بسیار متاسفانه در سختی های اجتماعی، یار و مددکار هم نبوده ایم.

آن که قدرت سیاسی داشت، اولویت را به این داد که موضعگیری خلاف میل مقامات بالاتر نداشته باشد و همیشه و در همه حال، جوری حرف زد که مورد پسند صدا و سیما و... باشد و حرفی نزد که خدانکرده موقعیتش به خطر بیافتد.

آن که قدرت اقتصادی داشت، (بجای کمک به همنوع) احتکار کرد.

آن که قدرت قلم داشت، درست همان هنگامی که جمعیت عظیمی در مصیبت های بزرگی بودند که نمی شد نادیده گرفت، او همه ی آنها را نادیده گرفت و فقط از زلف و گیسو و غیره گفت.

آن که قدرت دینی داشت و مثلا امام جماعت مسجد بود یا عضو هیأت امنای آن،
سیاست را بر دیانت، اولویت داد
و آن قدر در مساجد خدا،
حرف های حکومتی زد
که جمعیت مساجد به حداقل رسیدند
و باعث شد آن جوانی که فقط سالی چند بار به مسجد می رفت و محرم و رمضانی داشت،
عطای مسجد خدا را بر لقای شیخ حکومت ببخشد.

آن که....

تا این جا با شما هم نظر هستم،
اما

اما در فِرِسته ی پیشین جناب استکی عزیز
به نام ریش بلند طالب ها،
نظری نهاده بودید و تازه آن را خواندم و پاسخی برایش نوشتم اما متأسفانه آن فِرِسته
از صفحه ی اول حذف و به بایگانی سپرده شد
و دیگر در برابر دید مخاطب نیست.
وقت گذاشتم و نظرتان را پاسخ دادم.
نظر شما قبلا نهاده شده بود و دیده شد.
پاسخ بنده، همین تازه و پس از بایگانی شدن فِرِسته در آن قرار گرفت.
بنابراين، اگر اجازه بدهید، پاسخم را (با خلاصه ای از بیان موضوع) در این صفحه قرار دهم
(پیام زیر):

سلام و درود دوباره
در پاسخ به جناب آقای ادریس علیزاده
در مطلبی که درباره ی نظر سرکار خانم خدیجه وفایی راد نوشتند و امید به حضرت منجی، مطرح شده از سرکار خانم وفایی راد را خرافه پنداشتند:

سلام و درود
ارتباط میان دو دنیای متفاوت، بطور طبیعی،
دشوار است بویژه هنگامی که زبان های گوناگونی هم داشته باشند.
شما از دنیایی دیگر هستید و ما از عالمی دیگر.
ما آنچه را شما خرافات می پندارید،
با تمام وجودمان باور داریم که به فرموده ی خداوند در قرآن شریف،
از صفات مؤمنان، ایمان به غیب است.
ما به وعده های قرآن راستگو، ایمان داریم.
ما به حضرت محمد مصطفی و حضرت فاطمه ی زهرا و دوازده امام پاک، ایمان داریم.
اصلا فراتر از ایمان، گِلِ وجود ما با مهر اهل بیت، سرشته شده.
در شادی آنها شاد و در غم شان غمگین ایم.
فراوان عنایات از آن بزرگواران دیده شده.
حقیر هم در زندگی خود و اطرافیانم مواردی دیده ام که نمی توانم آنها را حمل بر خرافات کنم. شما می توانید.
نگاهی به زائران اربعین بیاندازید!
مگر چقدر ممکن است در توهّم باشند.
بعید می دانم کسی از آنها شخصا عنایتی از جانب میزبان ندیده باشد و با تمام وجودش حس نکرده باشد.
شما می توانید راحت باشید و همه چیز را خرافات بپندارید.
بنده عددی نیستم ولی به دلایلی لازم دیدم جوابی بنویسم و در پایان، مضمون حدیث شریفی را به اهلش هدیه کنم
(گمانم از حضرت امام صادق باشد):

شیعیان ما از باقی گِلِ (وجود) ما ساخته شده اند. به شادی ما، شاد و به اندوه ما، اندوهگین می شوند.

(السلام علیکم یا اهل بیت النبوه

فما احلی اسماءکم: چه شیرین است نام هایتان.

به خدا قسم، اهلش این شیرینی را با تمام وجودشان چشیده اند و می چشند)

عاقبت به خیر باشید

زیبا وزبانحال
مرحبا
دکلمه هم گرم

سلام منکه بسیار دنیا را زیبا میبینم