ادامه ی استقبال شاعران تاجیکستانی از
شعر پیشرو بویژه گونه ی سروش
(سروش هایی از جناب
عزیز سنگین)
Озмоише дар сабки
шеъри пешрав—آزمایشی در سبک
شعر پیشرو
————–
Хонаи дилро сафо кардам, биё,
Пок аз ребу риё кардам, биё,
Ҷанги дунёро раҳо кардам, биё,
Хешро аз “худ” ҷудо кардам, биё,
Рӯй сӯи кибриё кардам, биё,
Мустафоро раҳнамо кар
дам, биё
Нури имон дар дилам.
خانه ی دل را صفا کردم، بیا،
پاک از ریب و ریا کردم، بیا،
جنگ دنیا را رها کردم، بیا،
خیش را از خود جدا کردم، بیا،
روی سوی کبریا کردم، بیا،
مصطفی را ره نما کردم، بیا
نور امان در دلم.
*
Шарфае бар гӯши ҷонам мерасад,
Як паём аз осмонам мерасад,
Гармие бар устухонам мерасад,
Бӯи ҷон аз хокдонам мерасад,
Шеър аз дил бар забонам мерасад
Шарфаи пои баҳор.
شرفه ی بر گوش جانم می رسد،
یک پیام از آسمانم می رسد،
گرمیی بر اُستخوانم می رسد،
بوی جان از خاکدانم می رسد،
شعر از دل بر زبانم می رسد
شرفه ی پای بهار.
*
Абри тори осмон хоҳам шудан,
Зарфишону сарфишон хоҳам шудан,
Ҷӯ ба ҷӯ оби равон хоҳам шудан…
Нур, нури каҳкашон хоҳам шудан,
Суръате беш аз замон хоҳам шудан…
Пар кашам сӯи Ватан
Азиз Сангин
ابر تار آسمان خواهم شدن،
زرفشان و سرفشان خواهم شدن،
جو به جو آب روان خواهم شدن،
نور، نور کهکشان خواهم شدن،
سرعت بیش از زمان خواهم شدن…
پر کشم سوی وطن.
عزیز سنگین
بسیار دوست دارم به این کشور هنردوست سفری کنم