دغل

بی وفا بودی و من سفسطه کردم به غزل
ساختم از تو برای دل خود لات و هبل

عاشقی کردم و گفتم ز دو چشمی که نبود
لایق این همه تقدیر و تقدس ، به غزل

همرهم بوده ای اما ، به زبان و به سخن
عاشقم کرده به صد حیله و رفتی به دغل

هر چه می گفتم‌از این‌عشق هلاهل شده بود
خواستی هر چه بگویی بشود نوش و عسل ؟

می کنم شرح وفایی که نداری به دلت
می شود حال دلت بر همه گان قول و مثل

گرچه سر خورده و بیزارم از این عشق ، ولی
می روم تا که بیفتم به لجت ، باز هچل

می سرایم غزلی وصف دو چشمان دگر
می کشم دلبر دردانه ی دیگر به بغل

می شوم دلبر صد لعبت و بازیچه که چون
تا بیافتند به دل و فکر و خیال تو خلل

تا بدانی که بلد بودم و اما به وفا
مانده بودم به کنارت به همان قول ازل

کرده بودی سر خود  تا به گلو در دل برف
هر خیانت که نمودی ، شده در دل چو دمل

رضا حمیدی راد