فرزند هزاره ی سوم

سلام و درود، 
فرهیخته ی گرانقدر! 
لطفاً در گسترش شعر پیشرو
 (گونه‌ هایی همچون سروش، 
سه گلشن و...) 
و بطور کلی در گسترش
 مکتب ادبی نورگرایی،
 یاریگرمان باشید 👇 

سروشی در مکتب ادبی 
نورگرایی 
تقدیم تان:

فرزند هزاره ی سوم/
باید عاشق جنگل باشد/
پیش سروی والا قامت،
 پیش راشی شیرین مَشرَب/
آشی شهرستانی بنوازد/
دریا، دشت و کوه و مِه را/
باران را باید بشناسد/
اکسیژن را، دمنوش را، 
عطر گل ها را دریابد/
در حیرتِ خوش طعمِ حکمت/
باید احساسش حل باشد/
بی معنا بودن، دشوار است.//
(محمدعلی رضاپور)

(شعر سروش و مکتب ادبی 
نورگرایی
بطور خیلی خلاصه:

شعر سروش دارای چند لَخت است
 که همه یا برخی از آنها همقافیه اند
اما لَخت پایانی، متفاوت
 و برجسته است. در سروش،
 تلاش می شود نوع نگاه به
 پدیده ها ویا شیوه ی بیان، 
تازگی داشته باشد و سروش،
 ضمن پایبندی به وزن 
و قافیه و... 
نگاهی باز و انعطاف پذیر
 به این گونه مقوله ها دارد. 

مکتب ادبی نورگرایی،
 مکتبی بومی و پیشنهادی است 
که بطور خاص در گونه های 
شعر پیشرو همچون سه گانی، 
سروش، سه گلشن و... 
و بطور عام در همه ی قالب ها
 قابل کاربرد است. 
در مکتب نورگرایی، 
جامعه ی پسامدرن امروز
 در کنار جنبه های مثبت سنت 
و با نگاهی معنوی و امیدوارانه 
و در عین حال، واقعی
 به تصویر کشیده می شود.
بطور فنی، شعر سروش 
و مکتب ادبی نورگرایی،
 ویژگی های دیگری هم دارند 
 شایان جستجوی پژوهندگان.)