یادش بخیر

بنام خدا

عشق شاید همان مدارا بود
زندگی فرصت تماشا بود
یاد آن روزها همیشه بخیر
پرچم خانواده بالا بود
پدرم پنج عصر می آمد
گل چایی برای بابا بود
قند می شد تمام تلخی ها
شور و شیرین زمانه زیبا بود
بوی خوب غذای خانه ی ما
از ته و توی کوچه پیدا بود
گاه گاهی،شبیه دوره ی ما
بین آنها نزاع و دعوا بود
مهر را کسی نه داد و گرفت
ناز کردن سلاح لیلا بود
مثل مجنون نبود خواهش او
یک تبسم پر از تمنا بود
خانم خانه هم گلایه نداشت
همسرش فکر نان فردا بود
من طرفدار مادرم بودم
جو خانه علیه آقا بود
چونکه او یک هوا بلند تر است
پس مقصر همیشه بابا بود
بچه بودیم تازه فهمیدیم
عاشقی حاصل مدارا بود