طلوع در ساعت دوازده

ممنونم از شما جناب عزیزیان 🙏🙏🌹🌹

سپاس استاد بزرگوار 🙏🌹

سپاس از لطفتون 🙏🌹🌹

سپاس از لطف شما🌹🌹🌹

سپاسگزارم جناب آزادبخت🙏🌹🌹🌹

سپاس از مهر شما🙏🌹🌹

درود فراوان بر استاد عزیز آقای اسماعیلی🌹🌹
بسیار خوشحالم از اینکه اشعار ناچیز من توسط اساتیدی چون شما مورد نقد قرار می گیرد و بی نهایت از شما به خاطر توجهتان سپاسگزارم.
نقدی که بر این شعر داشتید بسیار کامل ، سنجیده و درست بود.
در بیت اول آینه را خسته و تشنه معرفی کردم و در بیت دوم توضیح دادم که از چه چیزی خسته است و تشنهٔ چه چیزی است و به این دلیل این دو واژه را تکرار کردم.
در بیت چهارم نگفتم که شعله ناله خاموش شده بلکه فقط سرد شده و قلب امید هم با اینکه پیر شده اما هنوز زنده است و می تپد . البته نظر جنابعالی هم درست است و این بیت جای تامل بیشتری دارد.
در بیت پنجم پیله تنیدن استعاره از صبر در راه هدف (وصال) است و بال گشودن هم استعاره از رسیدن به وصال. و پروانه در پیله گر چه در سکون و بی حرکت است اما در حال تکامل است و بیت قبلی چیزی خلاف این را بیان نکرده . البته شاید من خوب منظورم را بیان نکردم که جای کسب تجربه و مهارت بیشتری دارد.
در بیت ششم من به سوی معرفی معشوق حرکت کردم و با اینکه در بیت اول صحبت از یک آینه بود اما در این بیت مشخص می شود که آینه(دل) های بسیاری به دنبال این معشوق هستند و او هم کسی است که درک جایگاهش برای خیال ما بسیار سخت یا غیر ممکن است پس این شخص ، یک انسان عادی نیست. من در مورد مرمت آینه هم صحبتی نکردم و چیزی مخالف با بیت اول نیست.
در بیت هفتم سعی کردم برای معرفی این شخصیت نشانه های بیشتری به مخاطب عرضه کنم و عدد «دوازده» هم نشانه امام دوازدهم است.
در بیت پایانی بازهم برای روشن شدن موضوع نشانه های بیشتری ذکر کردم . اما اینکه چگونه نغمه عشق ناگهان از دل قرن ها سکوت می آید این یک شرط دارد و آن شرط در بیت قبلی ذکر شده که «ساعت بی قرار عشق گر به دوازده رسد» و اگر این محقق شود آنگاه این اتفاق خواهد افتاد . در واقع معنای بیت هشتم بدون با بیت قبلی اش کامل می شود. و مصراع پایانی نیز یکی دیگر از ثمره های محقق شدن این شرط است و تلمیح دارد به تکیه زدن امام زمان به خانه کعبه و بانگ انا المهدی اش . که البته اینجا برعکس این را گفته ام و از عدل نام بردم که هدف و مقصود ظهور است و امیر نیز همان امام زمان.

با این حال فکر می کنم نتوانستم آن طور که باید، منظورم را برسانم و باید در این زمینه بیشتر کار کنم.
البته من شاعر نیستم و در محظر شما اساتید سعی میکنم تا حد توان یاد بگیرم و از این سایت به عنوان یک کلاس درس استفاده کنم.
باز هم با تمام وجود از شما سپاسگزارم جناب آقای اسماعیلی بزرگوار . من هرگز لطف و محبت شما را فراموش نمی کنم . امیدوارم بتوانم از سخنان استادانه شما بهره بگیرم.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

مهدی عزیز
شاگرد بی سواد این مکتبم یقیننننا
آنچه برداشت من از شعرت بود گفتم عزیز دل
ممنونم از توضیحت برادرم
الهی که دوزاده امام پشت و پناهت باشند
یا علی مدد

شما استاد مایی بزرگوار🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

سپاس از لطفتون 🙏🌹

سپاسگزارم جناب پرهیزگار🙏🙏🌹🌹

درود و سلام جناب نورالهی چون رخصت به درج دیدگاه هم دادید جسارت کردم ،
علاوه بر زیبایی ترکیبها و پیوند ابتدا و انتهای شعر با سکوت ،تعلیق موجود در سرودتون برای من بسیار خوشایند بود .و زیباترین بخش برای من ایهام کلمه عصر هست .عصر ی که در بازه روزانه خورشید به سمت غروب می ره و عصری که در بازه ای طولانی ویژگی های دوره قبلی رو دگرگون می کنه .من هم مثل شما منتظر منجی هستم ولی اونطور که از غزل زیبای شما بر میاد انتظار منو شما زمین تا آسمان فرق دارد .انتظار شما از جنس اعتماد و ایمان و امید وحقیقی هست و انتظار من از نوع کاهلی و نا امیدی و توقعی که ریشه فقط در واقعیت داره .ولی بر من و امثال من خورده نگیرید چنانچه برای کشوری ظاهر عمومی جامعه مهمتر از رفع نیازهای اساسی اش باشه در حالی که گاه بعضی امیال رو نیاز معرفی می کنه آیا تزویر رو ترویج نداده و این تتمه ی سرمایه ی انسانی باقی مانده در من بود که صادقانه پای شعر زیبا و هنرمندانه شما قبل از ضایع شدن استفاده کردم .
ممنونم از انتشار شعر بسیار زیباتون که با ظرافت نور در تاریکی فراخ ذهن من رسوخ کرد

سپاس از لطف شما جناب محمدی ❤️❤️🌹🌹🙏🙏🙏

سپاس فراوان

سپاس از لطف فراوان شما جناب آزاد عزیز