خاتون

با سلام و درود بر جناب سلیمی
و تشکر از انتشار این شعر زیبا

در مورد وزن شعر دوستان نظری دادند که فرض کردم
برخود چند سطری خط خطی کنم

وزن شعر شما به لحاظ عروضی هیچ ایرادی ندارد و
کاملا سلامت است

وزن شعر عبارت است از

مستفعلن / مستفعلن / مستفعلن / مستفعلن /فع


یعنی

_ _ u _

_ _ u _

_ _ u _

_ _ u_
_

در مورد مصرع

از سر برون کن ای خداوند تناسب قافِیه را

اگر ه قافیه را بخوانیم و با اعراب گذاری که انجام دادم کاملا صحیح است


و در مصرع هفتم هم

باز شکاری بر فراز قله ها هر شام می خواند

با / ز / ش / کا _ _ u _
ری / بر / ف /را _ _ u _
ز / قل / لِ / ها _ _ u _
هر / شا / م /می _ _ u _
خاند _

که کاملا درست است

نکته ای که هست در اختیارات شاعرانه
اولا پایان همه مصاریع بلند است چه کشیده باشد
چه کوتاه

در ثانی
مصوت کوتاه کسره ی اضافه را میتوان بلند در
نظر گرفت. اضافه ی ملکی یا نسبی یا....
مانند آنچه جناب سلیمی کرده‌اند
باز شکاری
کسره ی ز را ایشان بلند در نظر گرفته اند که درست است و تا آخر این قاعده است.


در پایان از جناب سلیمی بابت اشتراک این ‌
‌شعر زیبا کمال تشکر را دارم

درود/

بیتِ سوم قافیه رعایت نشده. حتی اگر فرضِ نکته ی انحرافی و اینکه ما و خدا آن را از سر برون کنیم نیز مانند پاسهایِ رونالدینیویی بخواهد به چالش بکشاند. پس تکلیفِ قواعد شعری چه میشود؟
اتفاقا برای شما که دستی بر نقد داری مسئولیتِ سنگینتری تعریف شده است. چون نوآموزان از مخاطبینِ شعر هستند و سردرگم میگردند.
سردرگمی، پریشیدگی، ضعفهای تألیف و مخاطب گریزی در شعر مشهوداند.
خواننده باید چند بار بخواند تا تازه نفهمد. این امتیاز نیکی نیست/
او باید از ذهنِ در پستوخفته و ایستایِ راوی کدهایی کشف نماید که چند قدم تازه ایشان را عقبتر میبرد.
وزن را به درستی بارگزاری شده ندیدم. اما میدانم که شما توانا هستید هر چند پس از چندسال نخستین بار است که از شما میخوانم لیکن واکاوی و جستارِ قبلی تان بر روی شعر یکی از دوستان در هفته ی گذشته خواندم و چیره دیدمتان.
هیچ مصراعی اندازه ی مصراع نخست سروده زیبا نبود مصرع نخست، شهری دیگر، هوایی دیگر دارد... تکرار نشد.. البته.
مصرع پنجم میتوانست یک نوآوری، یک سلامه الاختراع باشد، یک پارناسِ ادبی که پشتبندش همه چیز را خراب کرده است/اگر نیمایی بود یا مشتقاتش، آن را نوآوری میدانستم... اما کلاسیک راه را بسته است.

بیست به مصاریعِ فرد میدهم...بی همتا بودند و صفر به مصاریعِ زوج.
می دانم میپذیری...

ناشناخته،احساس میکنم من و شما، یکی هستیم

در پناه یزدان