الف-
باز/ اَ ر ,/ ذوُهن ِ من ارباب خویش بود ؟
گو!در بساط تو/می بایدی ِ خویش بود!
رازآ بهِ راز رَزارآ نمی خوری
- در بود ِ بودن ِ بودآی ِ ؛ خویش بود
-----------------------------
الف-
من خسته نیم مرا به زور دَوَنک
در بسته نیم مرا به دوزی وُ کَلَک
در خِرمن یارا همه دودی چو فُزود
سر مسته نیم مرا بجویی و خَرَک
--------------------------------
الف-
در بام خانه ای ما باد می وزد
کد می دهم به شما تا شمانیز بوزید
در ماجرای سطحی این روزهای نمور
قول می دهم که شما نیز هم ببرید
سیصد چهارصد بباید زسال گذر
وِل می هم شمانیز هم وِل َ دید
در بام خانه ای ما باد می وزد
کد می دهم به شما تا شمانیز بوزید
--------------------------------
الف-
ولی تو هنوز به انسداد مصنوع وزن
دل باخته ای
وَ شاید !
وقتی
دیگر
-----------------------------
الف-
بر ما ! نیایش خویش ات دریغ دار
- قومی م که چالش روزگار /به قعر کشیده ایم
در وآدریغی عمری قُبور باش
- در سین سادیسم سماج ات دویده ایم
وقتی نَشود برقرار چیز ساده را
- اندر حاکیت خاموش بی قرار برُده ایم
با من به فراموشی این دوره منقلب مباش !
- هر گُوُ به سوی چَراغی بسوی خویش خفته ایم
فریاد به خون جگر /می رسانیم/ چه سود !
دَر وآسوایی ِ دوران بی ثواب سفته ایم
با ید بتکانم وُ بر زمین تان خُطور کنم
- هر چند بر سر قله /به عُزلت خمیده ایم
دَردا تمِام گَر شوی/ گِره از کار ما گشا !
در کوی با تو بُوُ دَن را /غنیمتی ایم
اربع به همان وزن روزگار قسم
ـ هرکو به کوی تو میآیمی /نهفته ایم
باید بدانی که پند مندِ روزگار
بر برگ های خجسته چون نم معطریم
اقبال که به ذهنم خطور هم نکرد
از دست دید احتمال تو/ می بایدایم
بر ما !رحین نیایش دریغ دار
هر چند چالش دنیا به هم تنیده ایم
---------------------