قفس شعر

مولایمان میفرماید
"فرزند زمان خویش تن باش"
و شاعر هم باید در همین راستا قلم و واژه را به خدمت بگیرد
و به تبیین مشکلات جامعه به پردازد و راه کاری معقول در حد توان خویش نشان دهد
در اینجا شاعر با هنرمندی این رسالت شعر را با واژه هایی ساده و بی آلایش بیان نموده است:
"شعر
حتی اگر
قفسی باشد"
چهار چوبی که شعر به کمک عنصر خیال و اندیشه از کلمات می سازد میتواند دنیایی از حکمت و معانی را در خود جای دهد ولی در ارتباط با مسائل اجتماعی این معانی به آسانی قابل ارایه به مخاطب نیستند
بنابر این شعر هم زمان میتواند بعنوان محافظ این معانی نیز عمل کند که شاعر این فرایند پیچیده را به قفس تشبیه نموده است
"که در آن
پرنده ای
بخواند آواز"
دامنه وسیع توانایی های شعر که توضیح داده شد
از شاعر آزاده که ندادی رهایی سر میدهد حمایت کرده و محیط نسبتا امنی را جهت ابراز عقیده فراهم می سازد
"شهر
روشن شوداز
خواهش پرواز"
و صدای حقیقت طلبی شعر
ذهن همه مردمان را روشن خواهد ساخت
این برداشت اجمالی این حقیر کمترین از این کوتاه زیباست
چون رسالت شعر و شاعر را در بیان حقایق مختلف میدانم
این شعر روشنگر را بسیار می ستایم