سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 28 آذر 1403
    18 جمادى الثانية 1446
      Wednesday 18 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        چهارشنبه ۲۸ آذر

        پست های وبلاگ

        شعرناب
        گاهی تنهایی
        ارسال شده توسط

        لیلا رشیدی

         در تاریخ : شنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۸ ۰۵:۴۸
        موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۱۷۰۴ | نظرات : ۰
           گاهي تنهايي چاهي عميق است، چنان عميق که با هيچ چيز و هيچ کس پر نمي شود، حتي با دوستت دارم هاي تو، حتي با دوستش دارم هاي من. آري گاهي تنهايي عميق است، بزرگ است و يا نه، عظيم است. گاهي فقط منم و درون خاليم که پر است از همه و خالي است از همه. گاهي دستهايت هر چند در دستم و دستهايم در دستش اما باز دستهايم خالي است، گاهي قدمهايم با تو راه مي روند و من با قدمهايش راه مي روم اما باز قدمهايم پر از تنهايي است. گاهي کنارم راه مي روي، گاه کنارش راه مي روم اما کنارم خالي است. گاهي فقط منم و دنيايي پرهياهوي اطرافم پر از سکوت و تنهايي است. گاهي فقط منم و دنيايي بزرگ که پر از خالي است.
           گاهي تنهايي چاهي عميق است که با هيچ چيز و هيچ کس پر نمي شود، حتي با بودن هاي تو، حتي با باشم هاي او. آري گاهي تنهايي عميق است، بزرگ است و يا نه، عظيم است. گاهي فقط منم و دنيايي کوچک درونم که سکون است در برابر دنياي بزرگ پر از شتاب بيرون. گاهي فقط منم تنها ايستاده در گذر تند زمان. گاهي فقط منم که با تو، او حتي شما و ايشان هم پر نمي شود. گاهي فقط منم و دلم که پر از تنهايي است، تو هستي، او هست و حتي شما هم هستيد اما باز هم فقط منم.
           گاهي تنهايي چاهي عميق است، چنان عميق که با هيچ چيز و هيچ کس پر نمي شود. حتي با نگاه هاي پر از عشق تو، و زمزمه هاي دوستش دارم هاي او. آري گاهي تنهايي عميق است، بزرگ است و يا نه، عظيم است. گاهي فکر مي کنم خدا با تنهاييش چه مي کند؟ و بعد فکر مي کنم که او خلق مي کند، سرش را گرم مي کند و او باز خلق مي کند و او باز مي آفريند و او باز فکر مي کند، اما به گمانم باز هم تنهايي عميق تر از آن است که با همه ي اينها پر شود. گاهي سرم را شلوغ مي کنم، گاهي تند راه مي روم و گاهي مي دوم و از زمان جلوتر گام بر مي دارم، گاهي در شلوغهايم هم باز فقط منم.
           گاهي تنهايي چاهي عميق است، چنان عميق است که با هيچ چيز و هيچ کس پر نمي شود. حتي با همه ي حضور تو، و همه ي کنارم بودنهاي او. گاهي تنهايي عميق است، بزرگ است و يا نه، عظيم است. گاهي تو حرف مي زني، و با او حرف مي زنم اما دلم پر از تنهايي است. گاهي تو هستي و او نشسته در کنارم اما دلم پر از تنهايي است. گاهي نگاهم مي کني، گاهي نگاهش مي کنم اما چشمانم پر از تنهايي است. گاهي حرفهايت را مي شنوم، گاهي حرفهايم را مي شنود اما دلم پر از تنهايي است. گاهي با همه ي بودنهاي تو، با همه ي هستم هاي او، گاهي با همه ي بودنهايتان، هستم هايشان دلم پر از تنهايي است.
           گاهي تنهايي...
        ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
        این پست با شماره ۹۲۹۹ در تاریخ شنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۸ ۰۵:۴۸ در سایت شعر ناب ثبت گردید
        ۵ شاعر این مطلب را خوانده اند

        فریباایازی روزبهانی

         ،

        عليرضا حكيم

         ،

        هومن کوچک پور

         ،

        رضا سلطان

         ،

        حامد شهیر مهرآبادی

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۶ ساعت پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        ۱۵ ساعت پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        دیروز         شاهزاده خانوم شاهزاده خانوم
        ۲ روز پیش         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۲ روز پیش         آرش حاتمی (تکروٍ تنها) آرش حاتمی (تکروٍ تنها)
        ۴ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۵ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        من خاک درش سنگین شعری که شود رنگین ااا بالا برود تا او مستم من آهنگین
        نادر امینی (امین)

        تورا دیدم که پله پله پله می آمدی ااا ناگهان دیدم چرا از پله ها اوج گرفتی گویی که اصلا نمیامدی ااا رفته بودی اینبار در افق محو شدی ولی نه اینکه محو شوی ااا پرواز کردی به بی نهایت ااا ای کاش جای تو بودم
        میر حسین سعیدی

        کار ما بالا سرودن بود و هست اا شعر ما یاد آور روز الست
        نادر امینی (امین)

        ای که بال وپرت ریخته در دامن خاک ااا دیگر نتوان راه بیابی به افق از این تن خاک
        میر حسین سعیدی

        یک بار بخندید و دلش رفت به بالا ااا بالاتر از جهان شد او سید و مولا

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3