بنام خداوند جان و خرد
باسلام و عرض ادب به پیشگاه شما فرهیختگان و سرایندگان
از آنجاکه نمیتوان شاعر پارسی گویی را یافت که دوستدار و علاقمند و ارادتمند و سرسپرده حضرت مولانا
نباشد ؛ به صرافت معرفی یک کتاب زیبا وتا حدودی قدیمی ( حدود 50 سال پیش ) ؛ در همین زمینه برآمدم :
نام کتاب :: (( عشق مولانا ))
گرداورنده :: (( خانم فرح انتظام ))
تاریخ چاپ و انتشار :: نوروز سال 1345 خورشیدی
نگارش :: علی ابریشمکار 1344
گرداورنده در دیباچه کتاب نوشته است ::
(( عشق ؛ در این مچموعه ؛ اگر جمعیتی یافته و از پریشانی باز آمده باشد از بیان و احساس کسی
(( می شنوید که هفت شهر عشق را زیر پا گذاشته و در این دفتر عشقش شورافکن گردیده ..........))
(( عشق مولانا دریایی است طوفنده .............. ))
(( اگر عشق مولانا را ترانه نامیم نغمه ایست که از ازل تا به ابد در تار و پود جانها مترنم خواهد بود ...... ))
(( عشق بینای او بیان بی چون و چرا و بی حد و مرز او ؛و اعتقاد و ایمان راسخش به عشق میتواند :
آرام و سکون و سکوتی به بیدلان بخشد ............. ))
(( در مثنوی آنچه از عشق یافتم ؛ یا در بیتی مضمون عشق را مستتر دیدم ؛ ودر این دفتر جمع گردید
نهایت دقت و کوشش مبذول شد که از عشق و آنچه از ان مشروح گردیده از قلم نیفتد ؛ ولی
در بعضی از قصص عشق و عفاف را چون پلاس و پرنیان یافتم ؛ و در یک کفه نمی گنجید و با عشقِ
این دفتر ناموزون و نا هم آهنگ بود ؛ صرفنظر گردید .................. ))
بر اساس این کتاب ( و یا دفتر آنگونه که گرداورنده نامگذاری کرده اند ) جمعا 534 بیت از مثنوی با
مضمون فوق آورده شده است ؛ به تفکیک زیر ::
1 = دفتر اول 56 بیت ( سروده شده از 657 تا 660 ه ق )
( وقفه دوساله در سرودن مثنوی معنوی )
( آغاز سرایش دوباره از سال 662 ه ق )
2 = دفتر دوم 30 بیت
3 = دفتر سوم 104 بیت
4 = دفتر چهارم 43 بیت
5 = دفتر پنجم 146 بیت
6 = دفتر ششم 155 بیت
..................................................
جمعا 534 بیت
بنا به نوشته استاد بدیع الزمان فروزانفر در کتاب ( زندگانی مولانا جلال الدین محمد مشهور بمولوی
چاپ پنجم 1366 انتشارات زوار ؛ صفحه 159 ) :
(( دفتر هفتم که بر مثنوی افزوده و به مولانا بسته اند تابش آفتاب فکر وی نیست و نسبت این
نظم ناپایدار بدان بزرگ سهوی فاحش است ............................ ))
بنا به نوشته زنده یاد استاد فروزانفر در همان کتاب یادشده (( باعث ظهور این نغمه آسمانی و
نوای یزدانی ... حسام الدین حسن چلبی ارموی )) بوده است .
با درودی دوباره امید که نوشته بالا مقبول طبع و بهره گیری صاحبدلان قرار گیرد