پست های وبلاگ

از صراحت کلامم نرنجید لطفا
سلام من میگم اینجا سایت ادبیه اگر انرژیتان را جای این داستانها به ادبیات ونقد شعر شاعران می گذاشتید بهتر نبود!؟
هر کدامتان ساعت ها مقاله می نویسید و وقت می گذارید...
برای چی کی بود چی بود هست نیست اخرش هم هیچی به هیچی کی اومد کی رفت دنبال چی می گردید شما؟ خدا هست وخدا نیست و سر نوشت را ..بزارید برای ادم هاش و دانشگاه ها و حوزه های علمیه ...نه یک سایت ادبی!
دوستان ادیب و گرانمهرم شاعران نوپا و دانش دوست ما به نقد ها ی شما عزیزان در راستای اموزش ادب و هنر و شعر سرایی که جزو ریشه و فرهنگ این مرز بوم است احتیاح بیشتر دارند مدت هاست که ستون نقد خالی از مطالب اموزشی می باشد و ما شدیدا از مدیران افتخاری سایت گلمندیم قرارمان بود هفته ای هر کدام یک یا دو نقد از شعر شاعران را در ستون نقد ها داشته باشند. که نیست.
یا علی ع

دوردبرشما جناب سلیمی عزیز زیبابود عالی بود لذت بردم متن قشنگی بود🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

نظر شخصی بنده درمورد سرنوشت این هست که انسان باید خودش راه خودش رادرست انتخاب کند وبه اهداف زندگي اش برسد ومن به سرنوشت ایمان دارم بخاطر اینکه انسان خودش عقل دارد ومیتواند راه درست خودرا انتخاب کند گزچه شاید احتمال خطا هم پیش آید ولی تجربه خوبی را کسب می‌کند وباردیگر درست راه خودرا انتخاب کند سرنوشت اش را...........
.
.🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️
.
.
.
متن زیبایی را جناب سلیمی قلم زدید و سرنوشت ازنظر من جز وبلاگ های خاص میباشد انشالله همه انسانها سرنوشت درستی راانتخاب کنند
🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️

با درود

بر طبق نظر من که در کتابم نیز گفته ام جهان متشکل از ماده و انرژی است که این دو میتوانند به شکل هم دربیایند

چگونگی شروع و پایان را نمیتوان بر آن متصور بود زیرا شروع مستلزم وجود شاهد و یا یک مدرک مستدلل است که چنین چیزی نمیتواند وجود داشته باشد و پایان نیز دیگر اهمیتی نخواهد داشت زیرا چیزی باقی نخواهد بود و راه گریزی نیز هم

انسان تنها در این میان باید زندگی خود را به نحو خوبی به پیش ببرد در حد توانش خوبی کند بیاموزد و بیاموزاند بواقع چیز بیشتری نیست

تفکر در باب حقیقت راهگشاست اما باید مراقب بود که به حقیقت سازی منجر نشود

موف باشید

سلام و عرض ادب روح‌اله جان🌹
سرنوشت معمولا اشاره به آینده دارد؛ چه کلی و چه جزئی، و ریشه‌ی اعتقاد در این است که اتفاقات جهان یک نظم طبیعی را دنبال می‌کنند... اما در تعریفی عمیق‌تر میتوان گفت: اتفاقن در بی‌نظمی‌ست که نظم به‌وجود می‌آید و معنا میگیرد. (نظریه نظم در بی‌نظمی)
«برخی معتقدند سرنوشت، چرخه‌‌ی محتومی‌ست که دائم تکرار می‌شود و آن حاصل بازگشت انرژی هایتان به شماست... که در جایی دیگر و زمانی دیگر و بار دیگر نیروهای مشابه و هم‌فرکانس شما را به سوی شما و به سمت یکدیگر می‌کشاند. ما هیچ‌کس را به‌طور تصادفی انتخاب نمی‌کنیم؛ بلکه ما فقط با آن‌هایی دیدار می‌کنیم که از قبل در ناخودآگاه ما حضور داشتند!»
یا اکثر آدمها می‌گویند هر آدمی با یک سرنوشت خاص به این دنیا می‌آید... منظور از سرنوشت یعنی اینکه باید کاری را انجام بدهند یا پیامی را منتقل کنند تا بدین‌گونه پازل حیات تکمیل شود. یعنی تو تصادفی اینجا نیستی، بلکه بودن تو در اینجا پر از معنا و دارای هدفی است.
به باور من سرنوشت، تقدیر، و یا پیشانی‌نوشت، مفهومی آهنجیده-استعاری دارد و منظور چیزی از پیش تعیین شده نیست.
به لفظ عامیانه میگویند آهای پیشونی مارو کجا میشونی! خیر، اینچنین نیست... یعنی صحبت بر سر جبر و اختیار نیست، بلکه صحبت سر تز و آنتی‌تز و سنتز و چرخه‌ی دیالکتیک است.
به قول اشو:
بدان و آگاه باش
سرنوشت دروغی بیش نیست...
انسان خود کتاب زندگی اش را مینویسد
هیچ چیز بر پیشانی تو نوشته نشده است
پیشانی تو لوحی سپید است
خواه بدبختی رسم کنی
خواه خوشبختی!

و در باب انرژی، حرکت، و این که همه‌چیز در جهان هستی ماده یا انرژی است: (و در حال حرکت)
نظریه ریسمان یا در کل فیزیک کوانتوم، مهبانگ، و غیره... در ابعاد گسترده راجع‌به شناخت و اجزاء هستی و مقیاس انرژی و تعریف چند جهانی-جهان‌های موازی، چشمگیر عمل کرده است؛ مثلا بخشی از فیلم ماتریکس در راستای همین نظریه میباشد.
اما من هنوز نظریه‌ای بهتر، منطقی‌‌تر، و کاملتر از سرشت منطق دیالکتیک که بتواند سیستم فلسفیِ قابل قبولی را عرضه کند و پس از شناخت در مرحله دوم (با کنش-واکنش) تاحدودی تکلیف جسم فیزیکی انسان را روشن کند، نیافتم! معتقدم فقط در حیطه‌ی جهان‌شناختیِ فلسفی (مدرن) است که هستی تصور یا حداقل تعریف می‌شود... و این حیطه،‌ بسترِ پرتکاپوی ماتریالیسم دیالکتیک است.
[البته ناگفته نماند؛ با درنظر گرفتنِ وجودِ نیروی استحاله (دگرگونی) یا اَبَر انرژی... که نام‌های گوناگونی نیز دارد و قبلا راجبش گفته بودم.]
قلمت سبز و اندیشه‌هایت جاری رفیق عزیزم🌿

درود فراوان
فکر واندیشه در آدمی یک انرژی ست ، امااین انرژی محدود وزوال پذیر ودر نفوس متفاوت به تعداد بی شمار آنها باهم در تناقض وتضاد است. اما انرژی دیگری در آدمیان وجود دارد که آن انرژی ونیروی موقت زوال پذیر نیست بلکه یک نیروی بیکران است که هیچ مانع وسدّی دربرابرش وجود ندارد . برای دست یافتن به این انرژیِ سرمدی و بیکران ، الزاما باید خودآگاهانه خود را ازاسارت آن نیروی محدود رهایی داد. آدمی تادر محاصره ی انرژیِ محدود در خود باشد هرگز به آن انرژی نامحدود دست نخواهد یافت . این مطلب وتمام نوشته های در وب رامن براساس تجارب خود می نویسم وهیچگونه مطالعه ای دراین زمینه ویادر زمینه شعر وادبیات سالهاست به دلیل ضعف بینایی وچندین عمل جراحی روی چشم هایم ندارم . بلی انسان از انرژی سرشار وفروزان دیگری در خود برخوردار است که کار این نیرو وقدرت برتر به معجزه بیشتر شبیه است اگرروزی انسان بطور جمعی به این انرژی وفدرت بیکران در خود دست بیابد (چون این نیروی برتر و جاودان در تمام آدمیان وجود دارد ولی هنوز معدود افرادی به آن می رسند) بعداز آن است که تمام تعریفش از خدا ، هستی ، انسان وعشق دگرگون خواهد شد وبعداز آن ستیز و جدال و جنگ برای همیشه از زمین رخت برخواهد بست . .....

درود و احترام استاد ناظمی ادیب و بزرگوار
این واقعا خوب است اشخاص اگاهی چون شما در این جمع هستید
منظور من از انرژی در کل یک تاثیر بارز بود برای درک حقیقت کنش و واکنشها که فرقی ندارد جاندار باشد یا بی جان برای ما مسیر باز می کنند و و مدام در این چرخه ادامه می دهیم
منظور دقیق من این است :
با این اندازه تاثیراتی که محیط پیرامون در اگاهی انسان دارند که در ظاهر نوعی کسب اگاهی است اما در معنا شبیه فرامینی است که در تمام امورات شخص تاثیر دارد و بصورت یک انرژی و حرکت در چرخه ای مداوم و مکمل قرار دارد که به هیچ عنوان از نگاه منطقی و فلسفی قابل انکار نیست ،
سوال این است ایا اختیار بیشتر است یا اجبار که اجبار می تواند همان تقدیر و سرنوشت باشد یعنی وقتی نگاه می کنم در گذشته و تقریبا دقیق بررسی می کنم من باید همونجا می بودم و همون تصمیم را می گرفتم هر چند تصمیم اشتباهی بوده و می توانستم تصمیم بهتری بگیرم. اما چرا نگرفتم و اشتباه کردم من وقتی می خواهم یک تصمیمی بگیرم مثلا بروم شهرستان دقیقا چه چیزهایی را باید رعایت کنم مثلا وجود ماشین وجود یک شخص وجود چنتا مسیر، شرایط اب و هوا ، ساعت روز و شب ،شرایط کارم،و همینطور مدام عواملی که مرا در اجبار برای تصمیم قرار می دهند
مثلا ترافیک ناخواسته، تصادفی ناراحت کننده که ببینم، پمپ بنزینی که سوخت نداشت ، و الا غیر....و در رآس هم دلیلی که مرا مجبور کرده به سفر
خوب اینجا چیزی که واقعا برای من سوال است این است وقتی تمام رفتارهای من از طرف محیط تعریف می شود چرا باید فکر کنم قدرت تصمیم با من است و من درست تصمیم گرفتم
سپاس از نظرتان استاد ناظمی 🌹🌹👏🙏

درود و عرض ادب و ارادت جناب سلیمی بزرگوار

بحث جالبی را مطرح کردید
اختیار و یا اجبار

ما زمانی ادم خوشبختی هستیم که بر زندگیمان تسلط داشته باشیم و خودمان انتخاب کنیم

پس بستگی به خودمان دارد
و نباید بابت شکست ها و انتخاب های نادرست خود
دیگران و یا حتی زمان را سرزنش کنیم

پست بسیار جالب و تفکربرانگیزی بود
سپاسگزارم

سلام
آن یکی می‌رفت بالای درخت
می‌فشاند آن میوه را دزدانه سخت

صاحب باغ آمد و گفت ای دنی
از خدا شرمیت کو چه می‌کنی

گفت از باغ خدا بندهٔ خدا
گر خورد خرما که حق کردش عطا

عامیانه چه ملامت می‌کنی
بخل بر خوان خداوند غنی

گفت ای ایبک بیاور آن رسن
تا بگویم من جواب بوالحسن

پس ببستش سخت آن دم بر درخت
می‌زد او بر پشت و ساقش چوب سخت

گفت آخر از خدا شرمی بدار
می‌کشی این بی‌گنه را زار زار

گفت از چوب خدا این بنده‌اش
می‌زند بر پشت دیگر بنده خوش

چوب حق و پشت و پهلو آن او
من غلام و آلت فرمان او

گفت توبه کردم از جبر ای عیار
اختیارست اختیارست اختیار

سلامو عرض ادب خدمت استاد سلیمی عزیز

موضوع سرنوشت در هنر و ادبیات بسیار گسترده است، زیرا بر صمیمی ترین شرایط انسانی و متنوع ترین جنبه های تجربه تأثیر می گذارد. بسیاری از افسانه ها و داستان های یونانی بیهودگی مواجهه با سرنوشتی اجتناب ناپذیر را که به درستی از طریق پیشگویی ها ، فال ها ، پیشگویی ها یا پیشگویی ها پیش بینی شده است، آموزش می دهند . در افسانه کلاسیک یونانی-رومی این اصل نهفته است که تغییر ماهیت یک شخص غیرممکن است، همانطور که تغییر ماهیت یک حیوان یا یک نیروی طبیعی ممکن نیست، و بنابراین سرنوشت از بدو تولد از پیش تعیین شده است: نظم اجتماعی. به اندازه طبیعی برگشت ناپذیر است. این مفهوم به ویژه در تراژدی یونانی مرتبط است.که در آن شخصیت اصلی یا قهرمان بر ضد خدایان یا بر ضد جامعه قیام می کند و دچار نقص شخصیت یا اشتیاق می شود (کلمه " پاتوس " یا شور همچنین برای یونانیان به معنای بیماری است) که به آن غرور (در یونان باستان یا غرور بی شرمانه در برابر ) می گویند. خدایان یا هنجارهای اجتماعی و با پایان معمول همه تراژدی ها مجازات می شود : مرگ یا جنون . در سنت هندو هم همینطور است. در رمان پیکارسک اسپانیایی ضدقهرماناو که همیشه بدشانس است، مدام در ادعاهای خود مبنی بر ارتقای موقعیت اجتماعی مورد بی مهری قرار می گیرد، بنابراین مدل جامعه املاک با منشأ قرون وسطایی را تداوم می بخشد. اگرچه در قرن نوزدهم ، با توسعه بورژوازی یا مزوکراسی، که ماهیتی اساساً بین طبقاتی داشت، این نظم زیر و رو شد، اما در ناتورالیسم بعدی قرن نوزدهم ، سرنوشت از طریق جبر بیولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی آهنین و ماتریالیستی شکل گرفت . در رمان های پایان نامه امیل زولا ، توماس هاردی و ویسنته بلاسکو ایبانز و دیگران.
با احترام

دوستان بزرگوارم باید عرض کنم
چون بنده این پرسش یا افکار و مطرح کردم
دلیل نمی شود پس حتما دیدگاهم همین است
این یک م سئله است و نزدیک ده روزی میشه هر چقدر پاسخ و دلیل اوردم باز نتوانستم یک درکی حقیقی کسب کنم
و با تمام بی میلی ناچار شدم مطرح کنم
خواهش میکنم کمی که نه بلکه کاملا بی طرفانه و پرسش وا نگاه کنیم.
انچه که قبلا یا دگرفتیم و یا مثلا شیخ بهایی و دگران تایید کردند را ازذهنمان خارج کنیم
خودمان جواب دهیم
در ضمن مساله طول و عرض را نبایدنادیده گرفت چون اصله
من به عنوان شاگرد وبرادر کوچک شما نیازمند فهمیدن این مسئله و فلسفه و چرایی این موضوع هستم
با مسائل و مطرح کردن شنیده های پیش پا افتاده چیزی ارزشمند نمی شود سیاوش عزیز
تو کی می خوای بزرگ شی اخه داداش کی می خوای یک دایل و منطقی از دانش خودت برای پاسخ ارائه دهی فدات شم
خداوند در سر تو رسول باطنی قرار داده
این رسول باطنی بقول فروید همان ذهن ناخوداگاهه که با کل هستی در ارتباطه. یکم ازش استفاده کن
اگرم لازمش نداری به ناسا پیشکشش کن 😀

سیاوش این شعر سروده کیست

سلام استاد سلیمی بزرگوار
والا من نظری ندارم ، کامنت های دوستان و اساتید رو خوندم بسیار جالب بود،درکل من چند ساله درگیر قضیه ی اجبار و اختیارم هنوزم به جایی نرسیدم تازه گیج تر شدم
چند تا کامنت دیگه مونده میخونم و رفع زحمت میکنم😅
ولی حتما یه روز به شاگردام میگم نظرشونو درمورد اجبار و اختیار در زندگی برام بنویسن و اگه قابل پخش بود اینجا میگم 😂

سلام بانوی ارجمند
انسان تادرمحاصره ی جبرِ خود باشد ، موجودی بی اختیار است هرچند دراین مکان بسته از جبرواختیار بگوید اما زمانی که از جبرِ بی مهار خود رها شود موجودی مختار وبالفعل است . به این نکته توجه کنیم ، زنجیرهای اسارت درماست که مارا در خود می پیچد ولی انسان بی خبر از خویش در بیرون از خویش به دنبال اختیار و آزادی خود می گردد که این خطای پندار هرگز اورا به مقصد نمی رساند . ماگرفتار یک انرژی ونیروی جبریِ ناقص در خود هستیم که باید خودرا ازاسارت آن نجات دهیم تا به انرژی بیکران دست بیابیم ......

سلام و عرض ادب خدمت شما جناب سلیمی ناحیه بزرگوار،
نظرات تمامی دوستان و جنابعالی خواندم،همگی به نوع خود که از درون انسان ناطق برآمده بودند،واقعا جالب و خواندنی بودن،ما انسان از همون ابتدای خلقتمون این بحث ها رو دوست داشتیم و دوست داریم شناختمون نسبت به خودمون و محیط اطراف و خدا بیشتر بشه و انگار هرچی بیشتر فکر میکنیم شور و اشتیاقمون به این موضوعات بیشتر میشه،عطش تشنگی مان سیرابی نمی یابد...
حالا در رابطه با آنچه فرمودید، من ابتدا با نگاه جامعه شناسان به آن می پردازم،
ما در جامعه ای بدنیا اومدیم که توسط نیاکان ما بوجود آمده و خودمان هیچ تاثیر در بوجود آمدنش نداریم،
و همین جامعه، فرهنگ و هنجار و نماد های دارد،که
مخصوص همین جامعه است،و ما باید بر طبق آن بیاندیشیم،رفتار کنیم و زندگی کنیم،شاید ما در این مواردی که گفتم اختیار از ما سلب شده و اجبار پشت سرآن باشد،
خیلی چیزها انتخابش با ما نیست،مثل به دنیا آمدن در کدام جامعه و کشور، مثل خانواده،مثل چهره،در فقر بدنیا آمدن یا در ثروت که همان طبقاتی شدن جامعه را مطرح میکند،
یا قبلتر ها همان اصطلاح اشراف زادگان و بردگان...
جامعه شناسانی بودند که میگفتند آنهای که فقیر بدنیا آمدند باید فقیرتر شوند و آنهای که ثروتمند باید ثروتمندتر شودند چون جامعه اینچنین میخواهد،وگرنه اینگونه بدنیا پانمی نهادن...
جبر و اختیار همیشه در کنار هم هستند بعضی انتخاب هستند که انتخاب دیگر را از ما میگیرند،
بخاطر محدودیت،این اختیار و اجبار ها خود بخود بوجود میان
یعنی مجبورم با توجه به محدودیت زمانم وقتمو صرف یکچیز کنم ولی همان که کدوم رو انتخاب میکنم میشه اختیار،
ما حتی در زمان و مکان محدود شده ایم،
و همین محدودیت ها باعث این امر میشوند..
طبق آنچه گفتم ممکن است در مواردی اجبار باشد و ما در بوحود آمدنشون نقشی نداشته باشیم ولی خیلی چیزهای دیگری هست که می توانیم با اختیار بدست آوریم،
ما میتوانیم حتی همان جامعه ی که توسط نیاکانمون بوجود آمده رو تغییر بدیم،
ما میتونیم موقعیت اجتماعیمون در جامعه تغییر بدیم
درسته فقیر به دنیا اومدیم ولی همچین فرصتی رو داریم که موقفیت خودمون رو تغییر بدیم...
من به یک چیز اعتقاد راسخ دارم،و آن هم اندیشه های خود ماست،ما در ذهن خود تصوراتی داریم و همان تصورات مارا محدود یا نامحدود میکنن،
مثلا عده ای میگویند من دیگر اینگونه بدنیا آمدم و دیگر چیزی در دست من نیست و تلاشی نمیکند،آخر همون فکر و اندیشه هاش به واقعیت تبدیل میشه،چون این تفکرات خود فرداست که اورا رو به سمت آینده میکشاند آینده ای که متشکل از یک ثانیه های بسیاراست،یعنی میخواهم بگویم همین طرز فکرها همین رفتارهای ما همین پندارهای ما سرنوشت را بوجود میارن،
مگر این نیست هر کنشی یه واکنشی دارد پس هر طرز فکر هم یه آخر و عاقبتی دارد،
اصلا دانشمندان زمانی دانشمند شدن که زاویه نگاهشون به اطرافشون تغییر کرد،
یعنی به جهان جور دیگه نگاه کردن،
مثلا داستان خیلی معروف افتادن سیب از درخت و کشف نیروی جاذبه ی زمین، (اگه من بودم سیب را بر میداشتم میخوردم چون تصوری که از سیب دارم فقط خوردن است)
ولی او نه زاویه دیدش چیز دیگری بود،
کسی میتواند چیزی را کشف کند که خلاق باشد که نگاهش به جهان اطراف با ما فرق کند وگرنه اگر آنچه ما میبنیم او هم ببیند که چیزی را کشف نمیکند،
با تمام این ها من میگویم جهان واقعیمون رو جهان ذهنمون
پیش میبره،
خودمن برایم پیش آمده زمانی که در ذهنم افسرده و دپرسم تمام مشکلات به سمتم هجوم میاوردند و مرا در باتلاق هزاران درد رها میکنند،
و هرگاه فکرم را از مشوش بودن رهایی میدهم و امیدوارانه و
خوشبینانه با حقایق جهان نگاه میکنم،میبینم انگار تمامی جهان دست به دست هم میدهند برای خوشحالی من،
غمی را نمیبینم،این را بارها و بارها تجربه کرده ام...
شما بیاید و یک هفته به چیزهای بد بفکر کنید بیاید یک هفته فقط استوری های غمگین در فضای مجازی بگذارید،بیاید یک هفته فقط منفی گرا باشید،
آن موقع میبیند که چقدر این فکر ها روی روحیه و درون و حتی محیط اطرافت تاثیر داره،بعد میبنی چطوری با فکرای منفی همه ی چیزای بد را وم به سمت خود میکشانی...
خود انسان بیشتر از هرکسی و هر چیزی بر سرنوشت خودش تاثیر داره،و همبن یک ثانیه های آینده نزدیک آینده ی دور ما میسازه،
یعنی تاثیرجهان ذهن بر جهان واقعیت خیلی بیشتر،
ممکنه در واقعیت زلزله آمده،و ما در ذهنمون از این موضوع ناراحت و چن روزی دپرس باشیم،در حالی که واقعیت جهان چیز دیگری است،اگر زلزله اتفاق نیوفتد اگر زمین نتواند انرژی خودش را تخلیه کنه، آنوقت که دیگر منفجر میشود،
پس
اگر دیدمان مثبت باشد،سرنوشتمان هم مثبت خواهد شد..
پس سرنوشت هر انسان در وجودخود انسان رقم میخورد و با قلم کارها و تلاش ها و رفتارها پندارها و گمان ها و حتی عقیده ها دفتر سرنوشتی خود را می نویسد ...

درود بر استاد گرامی جناب سلیمی ارجمند
از مطالب شما و دیگر دوستان بهره ی فراوان بردم
در اینجا داخل پرانتز و شاید بدون ارتباط با اصل موضوع توجه شما را به موضوع زیر جلب میکنم:
در موضوع جبر و اختیار ، محدودیت و اجبار موجود در جبر از بُعد و جنس نظم بین اجزا می باشد.( همانگونه که در تعریف علم جبر گفته شده جبر ریسمانی است که تمام ریاضیات را یکپارچه و بهم متصل می کند. )
بنا بر این جبر مکمل اختیار است نه در مقابل آن.
ایامتان به کام

عرض ادب و احترام استاد شفیعی گرام 🌹
در بحث اجبار و اختیار دیدگاه و نگرش متفاوتی هست چون از هر بعدی و نگرشی تصویری متفاوت نشان می دهد
اما در کل چیزی بنام انرژی وحرکت تمام اعمال و افکار و چجونگی این جهان را رقم می زند
سپاسگزارم از نگاه و نظرتان 🌹🌹🌹🙏