پست های وبلاگ

دو شعر از جابر نوری از شاعران کمتر شناخته شده ایرانی

 

 

حكم در دست شما نیست ولی سر هستید
داغ یك غزوه ندارید ، پیمبر هستید

با شما هستم ،اگر جنگ صلیبی كردید
دست در خون دل اینهمه بی بی كردید

لا اقل بر بزنید آس بما هم برسد
قطره ای جرعه عباس بما هم برسد

اینهمه دست یكی نیست قبولم باشد
آیه دیگری از شان نزولم باشد

سهم من چیست؟مگر صندلی دار شما
عكس ترحیم من و سینه دیوار شما

خانه بر دوش غزل هستم و می گردم من
حاج زنبور عسل هستم و می گردم من

داده ام پیش تر از من خبرم را ببرند
دل افتاده به خون جگرم را ببرند

خواستم مضحكه شهر شود این همه حرف
حرفهایی كه قرار است سرم را ببرند

دیگرم زخم نزن داس تو را می دانم
قسم حضرت عباس تو را می دانم

دل نده نامه نده شعر نخوان لیلا جان
دیگر از چشم من افتاده جهان لیلا جان

روزگاری است همه عرض بدن می خواهند
همه از دوست فقط چشم و دهن می خواهند

دیو هستند ولی مثل پری می پوشند
گرگهایی كه لباس پدری می پوشند

آنچه دیدند به مقیاس نظر می سنجند
عشقها را همه با دور كمر می سنجند

خب طبیعی است یك روزه به پایان برسد
عشقهایی كه سرپیچ خیابان برسد

صبح یك روز من از پیش خودم خواهم رفت
بی خبر با دل درویش خودم خواهم رفت

می روم تا در میخانه كمی مست كنم
جرعه بالا بزنم آنچه نبایست كنم

بی خیال همه كس باشم و دریا باشم
دائم الخمرترین آدم دنیا باشم

آنقدر مست كه اندوه جهانم برود
استكان روی لبم باشد و جانم برود

ساقیا در بدنم نیست توان جام بده
گور بابای غم هردو جهان جام بده

برود هر كه دلش خواست شكایت بكند
شهر باید به من الكلی عادت بكند

 

 

مرد می خواست کمی هم شده جولان بدهد

 

قسط هایی که ندادست در آبان بدهد

 

زندگی داشت سرش زلزله ء بم می شد

 

مرد می خواست به دیوار تنش جان بدهد

 

 صُبح درآینه خندید ولی لازم بود

 

که سری هم به سر بی سرو سامان بدهد

 

- شصت میلیون دیه در ماه محرم خوب است

 

می تواند به زن و بچه ء خود نان بدهد –

 

صبح یک مرد به ماشین  کسی کار نداشت

 

بوق می رفت به یک حادثه پایان بدهد