چهارشنبه ۱۴ آذر
اشعار دفتر شعرِ عاشقانه های کثیف شاعر تورج شاه علی
|
|
|
|
دهانم واقعا تابوِت مخصوصِ خداوند است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از زن درکی به جز بدن داشته ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عقل ات که نمی رسد رگم را بزنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لُخت شو ، وا کُن مرا ، خود را بپوشان با تنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترکی ، همسرِ چندم شده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستِ زن وا می کُند یک دکمه از پیراهنش را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیرِ کفش ات منفجر شُد آن بهشتی که نبود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک نفر اندامِ آدم دارد امّا گوسفند است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرهاد
و احمق رفت و شد شاگردِ قنّاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام شُدن به لطفِ خوداِرضایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تارهای صوتی ام را ضبط کرده دادگاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک ملاقاتِ خصوصی بینِ من با گردنَت
آخرین دعوای من با دُکمه ی پیراهنت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا زنده کُن زیرِ مُشت و لَگد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح تا بیدار شُد، فهمید از دیروز مُرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جُفتِمان را بِستری کرده ست تغییرِ دمایت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حرف های فاسدم را باید از حلقم درآرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب و جارو کرده ای امشب دهانت را عزیزم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستی بِکش و دُرست کُن باز مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهانم جزو املاکِ کسی نیست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این زن که همیشه قابلِ خوردن بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر زنی - بعد از تو - در ذهنِ مریضم زد قدم
خوب لیسیدم تَن اش را ، بعد هم دارَش زدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار به هم جیـــــــغ تعارف بکُنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودکشی سِت بود با رنگِ کثیفِ هستی ام
دکترم می گفت : حتماً زندگی ات را بشور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چیز که نِفله می شود، مالِ من است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشمانِ سبزت عاقبت، گیاه خوارم می کُند
حالا ببین لبهای خوشرنگ ات،چکارم می کُند!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صرفه جویی کرده ،با قاشق لبت را میخورم
تا بدانی....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چونکه وزنَت رفته بالا، دور میریزی دلت را
|
|
|
|
|
محمدرضا آزادبخت
پژمان بدری
علی نظری سرمازه
پیام مفخم
شاهین زراعتی رضایی (آرمان) 
زی
