پنجشنبه ۱ آذر
اشعار دفتر شعرِ قلم شاعر یحیی بزرگی پور
|
|
|
|
کی رود ز یاد ، مرد سفره دار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پی نرگس دویدن ، شقایق گم شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فراسوی سیاهی شب ، تاریکی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه ای اسیرم بود ، رهایش کردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گهی یک دست ، صدای ملتی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم ز کمر شکستی ، تراش مگیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارب این دنیا ، قتلگاه است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای قلم به دست ، مانا نویس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر آدمی خدا شود ، زمین سیاهی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آخرین پرده نمایش ، مرگ است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیگانه ترینم ز دی ، افسانه ام بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای مهتاب سیه بختم ٬ نورت مخواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای رفته از یادها ٬ غزلم مرده کحایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کی شود استاد ٬ سنگین درون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای بخت نویس ٬ بیا که سخت نویس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشکم از قافیه چکید و جوهر قلم شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک سر از بازی عشق ، باختن بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عشق مرنجانم ، نانت بیات شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با عشق ریشه جهل ، دانا شود
در پای بست بماند و مانا شود
بکاریم نیک و بر ما ، جانا شود
پندی به آیند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فراسوی سیاهی شب ، تاریکی بود
ان ذره ای ز چرخ گردون و باریکی بود
هرآن اجابتی ز دعای نیک ، با یکی
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
سید هادی محمدی
بسیار زیبا سرودید 
عباسعلی استکی(چشمه) 
