يکشنبه ۳۰ دی
اشعار دفتر شعرِ گاهی برای خویشتن میسوختم شاعر رحمان مژگانپور
|
|
|
|
ما دو مجبور، دو مایوس، دو تا هم خانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میخواستم که دامن او را رها کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح پیچیده به عطر قدمت یا شاید
تو به نقاشی پرواز خودت دست زدی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرواز کن که بی تو هنوز این جهان بد است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل انکس که تو را دیده و بیتاب شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گمراه ترین راهی ای دور ترین مقصد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ننگ است شاعر باشی و دفتر نگیرد بوی خون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوابم که از سکوت تو بیدار میشوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گوشه ی چشم تو به اجبار چکیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عشق بکوچ از من، در فصل پرستوها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی بریز تا بنویسم فراغ چیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق را بی تو مگر فرصت دیداری هست؟
کاش هرگز نرسم یا نرسم بعد از تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مویت بلند ای شب طولانیِ غزل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دورش کن از میان غزل ها کلاغ را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابر میبارد ولی سیگار میخپاهد دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و گاهی سر به روی شانه ام بگذار،میترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی دیوار کسی عشق به جا میماند؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی فقط آن لحظه ی خندیدن تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه در سیطره ی عشق به هم میریزد
|
|
|
|
|
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
محمد شریف صادقی
بانام ویاد خدا 
ابراهیم هداوند
احمدی زاده(ملحق)
کوچک
دانیال حاجی زاده (اشک) 
محمدرضا آزادبخت 
