چهارشنبه ۲۰ فروردين
اشعار دفتر شعرِ افراغ اندیشه ام شاعر زهرا تمیمی
|
|
|
|
شب پره را فرستادی
ز جویای حال من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می کوبد
چونان دست
موجی خروشان بر صخره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قشنگ است
س : سفید
م : مشکی
آ : آبی
ق : قرمز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با یک نگاه شگفت
بگذشت ایام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی
عشق چوآید برد هوش دل فرزانه را
حال گویم تورا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی باور ندارد
کسی باور ندارد
که من بیدارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داستان انتظار من به وصال تو
همچو داستان انتظار کرم ابریشم به پروانه شدن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو خسته ای
تو بی حواس
تو بی حوصله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظۀ سبز وصال
لحظۀ خالی شدن از تهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جزر و مد و امواج
پر تلألؤ دریا شناورم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق یعنی
مستانه وار نوشیدن جامی ز زهر را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عروس شب
روشنایی اش را از پنجره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویند
زِ روی عشق
عاشق کند معشوق را بیگانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیدگان تو در شعر قاب من
گرم و روشن بودند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوابت
مانند آواز باران طنین آوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی شوقی که در آرزوی وصال است
در وصال نیست زیرا در وصال بوی جدایی می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل خزان رویای شب و روز مه و خورشید به سر رسید
آن زمان که ای نا آشنا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شَهدای من بشنو سوز دل را
کز فراقت دیده بخشکید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعر شدم
و
آمدم به کوچه های دلتنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در مسیر طیف باد می ایستم
تا مرا به آغوش گیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن خال لب لعل شرابت
برد هوش از جان و روانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زِ امید به وصال تو
مسجد نشین شد م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخت است فراق عزیز
سخت است از سوز دل گفتن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نگاه تو
شب می شنوم
روز میبینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با عشق به رنج پی برده ام
و
با رنج به وجودت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم های من
گرمای خواب می خواهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خود را در سکوت لحظه های ساعات شب مهتابی می سپارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه حال عجیبی داشتم
در آن شب شوم بی فروز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاصدک
گویند زِ تو در شهر ما
خبر آوری زِ یاران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بِسّمِ رَحمانُ رحیم
حمد گوییم تورا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی
دوری
شکستی این حُبابِ بلوری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می روم خسته و افسرده و زار
دیدار تلخ آشنایی شد یار من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیرانم
بر ره دوگانۀ زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو پاکی
مثل روشنایی شب مهتابی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز همچو هر روز
همچو موج خروشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شراره زد آتشی بس
اندر وجودت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترسیدی همه بدانند
در سکوت شبی تاریک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی رو به دیده ات می ایستم
و
به گذشته می اندیشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرم تو ای نازنین موجود
تویی که وجودِ بی وجودم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ نگاهی زِ روی تو
هیچ نجوایی زِ سوی تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ظاهر گلرخ و شاد و فریبام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قرار نیست
خواب دیدگانمان را
خراب کنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها من
ردپایت را در ردپای شب دنبال می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهانه آوردی
و
مرا به طعم خاک و خاکستر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار است عَیانِ جوانی
چه چشیدم زِ بهار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بد اقبالی را نوشتند
از روزِ اَزل بر دل من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شعر زِ از آن تواست
ای امید آرزوها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمانیکه جان در بدن داشتم
زمانیکه گلِ سرخِ کوچک در سینه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان می گرید
و
بوی خاک را به مشامم می رساند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اخترِ تابناک ولایت
تابید بر چهل فصل آیت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارم بمانند مجنون
امشب حالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
افسوس
که هستی وجود را به نامت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز شبی مهتابیُ
دیدگانی اشکبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زیبا است
دیده به انتظار بستن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویم زِ تو با عشق و جان
ای صاحب فضل و ثناء
|
|
|
|
|
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی بخش
غلامرضا مهدوی (مهدوی)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
بهروز عسکرزاده
معصومه خدابنده 
