بنام خدا
زخالق بخواهم بهای دلم
خدای جهان درسرای دلم
نشسته به صدر وجود و تنم
بهاری شود هوای دلم
ز سر تا به پای منور شوم
چنان روز روشن فضای دلم
زبانم سراید ثنای ورا
به سر گسترد ضیای دلم
مسلمان و مومن زمان رسول
خس اهل بیت ولای دلم
مداوم به سجده سربندگی
ز سینا برآید صدای دلم
علی وارم وبه خندق دلیر
جهانی شود قوای دلم
به صفین و خیبر به کوه احد
ز حق استوار دوپای دلم
به خلوت مقیم شبستان یار
بنازم به عهد و وفای دلم
ذبیح مقام و ذوبش شوم
وجودم شود فدای دلم
کرامت که مشتاق وصلش شدم
محبت شده ردای دلم
مدام خوش بخوانم ز شوق وصال
که بلبل برارند نوای دلم
سر و جان فدای چنان خالقی
عوام سرسپارند به لای دلم
مصیبت سرم به امر نگار
کسان نشنوند عزای دلم
به عالم رسانم نوید وصال
در عالم صدای رسای دلم
مدام سنگ صیقل به روح و تنم
صفایی دهد صفای دلم
سرم در عبادت نه از عادت است
که سرو است و خم به جای دلم
تن فربه ام دلم موی شمع
سرم گرم سوختن ز نای دلم
دمی عاصی و دمی رام یار
بخلوت چو ذکر است هجای دلم
دو دیده وگر کور یزدان بود
وصالش به محشر بهای دلم
فریبرز چنان نوح شده ناخدای
مدام گرم ذکر خدای دلم
دلنوشته ای زیبا و عرفانی است