نبات

درود فراوان بر شما خانم عاشوری بزرگوار و گرامی و ارجمند
این نثر را زیبا آغاز کرده اید. با نوشتن اصل موضوع ، که گویا باید در وسط متن باشد ، خواننده جذب می شود. این سبک را
جلال آل احمد به زیبایی اجرا می کرد و شما هم به خوبی انجام دادید. شرح حال نبات را هم به خوبی توصیف کردید. نبات ، یک
دختر فقیر هست که شاداب است. کاملاً با شرایط خود ، منطبق
است و حتی مرزهای کلیشه ای مرد و زن را نمی شناسد چون
رفتار او ( محتوای دماغ ) همانند پسر هایی هست که در شرایط نبات هستند.
نوع کلماتی که استفاده کرده اید ، مناسب نیستند ( مثلا دماغ ، ته ،...) که این هم هنرمندانه است چون با توصیف نبات ، سازگار است.
اشکال اصلی این است که نتیجه ای ارائه نشده است ، یعنی
این نثر شما ، مثل یک داستان بسيار کوتاه ولی ناتمام است.
مشخص نیست که منظور شما چیست. آیا نبات ، یک دختر فقیری هست که احساس ترّحم را برمی انگیزد ، یا اینکه ، مثل کسانی که او را رنج می دهند و باعث فقرش هستند ، از زجر بقیّه لذّت
می برد ( چون فقط زورش به شپش ها می رسد ، از زجر آنها لذت
می برد ) . خودِ شما هم نبات را فقط " عجیب " خطاب کردید بدون توضیحی .
مسأله این است که به علت شرایط حاکم ، هر نوع شعری یا نثری
که به شرحِ دردِ مردم ( آزادی ، اقتصاد ، عدم برابری ، کودکان کار ،...) می پردازد ، خوانندگانی پیدا می کند که با آن شرح ، ارتباط
احساسی برقرار می کنند. بنابراین ، بهتر بود که برای این نثر
ارزشمند ، یک نتیجه گیری می نوشتید و به جای " ... "
اینگونه می نوشتید :
ولی پشت این بی خیالی ظاهری ، دل نبات پر از درد بود...
یا :
این ، شرح دختری بود که دیدم ، نمیدونم چرا ، ولی واقعاً
بی خیال بود. اصلا هم سنگدل نبود چون نمیدونست چی کار میکنه...
درود فراوان