بدان

تمام عید زبانی، پیام نوش نمایی
بدان امید دگر را، کنم نثار خدایی
ز ماه بی‌سحری من، هوای راز نوا است
طلوع کند غزلی را، ز پای سال صبایی
قدم زنم ز کناری، زوال جام تباهی
همان دمی که بمیرد، شراب عیش عزایی
زبان بی‌خردی را، ز راه جان تو بستم
ببخش پند زمانه، جمال اشک جدایی
جهان تلخ صدایی، سوار رخش جفا است
امان بگیر هنرم را، پیام خون قبایی
اسیر زخم گلستان، بقای بی‌نظری است
غروب این ثمرت را، بهار اصل وفایی